Kuulilia Yerusalemu kwa kubomolewa kwake.

¹Mungu, wamizimu wameuingia mji ulio fungu lako, wakalichafua Jumba lako lililo takatifu, Yerusalemu wakaugeuza kuwa mabomoke tu.

²Mizoga ya watumishi wako wameitoa, iliwe na ndege wa angani, nayo miili yao wlaiokucha wamewapa nyama wa porini.

³Damu zao wakazimwaga kama maji, zizunguke Yerusalemu, tena hakuna aliyewazika hao waliokufa.

⁴Majirani zetu tunaona soni kwao, maana watuzungukao wanatufyoza na kutusimanga.[#Sh. 44:14.]

⁵Bwana, mpaka lini utatukasirikia? Itakuwa kale na kale? Wivu wako unachoma kama moto uwakao.[#Sh. 80:5.]

⁶Makali yako wamwagie wamizimu wasiokujua, nazo nchi zenye wafalme wasiolitambikia Jina lako![#Yer. 10:25.]

⁷Kwani wamemla Yakobo, wakapabomoa, walipokuwa amekaa.

⁸Usizikumbuke manza, baba zetu walizozikora, ukitulipisha sisi! Huruma zako na zije kutufikia upesi! Kwani tumelegea sana.

⁹Mungu uliye mwokozi wetu, tusaidie, kwa ajili ya utukufu wa Jina lako tuopoe, kwa ajili ya Jina lako yafunike makosa yetu!

¹⁰mbona wamizimu waseme: Mungu wao yuko wapi? Sharti tuvione na macho yetu, vikitambulikana kwao wamizimu, jinsi unavyozilipiza damu zilizomwagwa za watumishi wako.[#Sh. 42:4; 115:2; Yoe. 2:17.]

¹¹Sharti hivyo, walio kifungoni wanavyopiga kite, vifike mbele yako, kwa nguvu zamkono wako zilizo kuu uwaokoe kufani hao wanao![#Sh. 102:21.]

¹²Majirani zetu uwarudishie mara saba vifuani mwao vyote, walivyokusimangia wewe, Bwana![#Sh. 137:7.]

¹³Ndipo, sisi tulio ukoo wako na kindoo, unaowachunga, tukapokutolea shukrani kale na kale, tukisimulia vizazi na vizazi, ya kuwa inapasa kukushangilia.