Mwito wa kuabudu na kutii

¹Njoni, tumwimbie BWANA,

Tumfanyie shangwe mwamba wa wokovu wetu.

²Tuje mbele zake kwa shukrani,

Tumfanyie shangwe kwa zaburi.

³Kwa kuwa BWANA ni Mungu mkuu,

Na Mfalme mkuu juu ya miungu yote.

⁴Mkononi mwake zimo bonde za dunia,

Hata vilele vya milima ni vyake.

⁵Bahari ni yake, ndiye aliyeifanya,

Na mikono yake iliumba nchi kavu.

⁶Njoni, tuabudu, tusujudu,[#1 Fal 8:54; 1 Nya 6:13; Ezr 9:5; Dan 6:10; Lk 22:41; Mdo 7:60; 1 Kor 6:20; Efe 3:14; Ayu 35:10; Isa 54:5; Yn 1:3]

Tupige magoti mbele za BWANA aliyetuumba.

⁷Kwa maana ndiye Mungu wetu,[#Ebr 3:7-11,15; 4:7; Zab 95:7-11; Hes 14:22]

Na sisi tu watu wa malisho yake,

Na kondoo za mkono wake.

Ingekuwa heri leo msikie sauti yake!

⁸Msifanye mioyo yenu kuwa migumu;[#Kut 17:1-7; Hes 20:2-13]

Kama ilivyokuwa huko Meriba

Kama siku ile katika Masa jangwani.

⁹Hapo waliponijaribu baba zenu,

Wakanipima, wakayaona matendo yangu.

¹⁰Miaka arubaini nilichukizwa na kizazi kile,[#Ebr 3:10]

Nikasema, Hawa ni watu wenye mioyo inayopotoka,

Na wanaopuuza njia zangu.

¹¹Ndipo Nikaapa kwa hasira yangu[#Hes 14:20-23; Kum 1:34-36; 12:9-10; Ebr 4:3,5]

Hawataingia katika pumziko langu.