2 Mga Hari 6

Lumutang sa Tubig ang Ulo ng Palakol

¹Isang araw, pumunta ang grupo ng mga propeta kay Eliseo at sinabi, “Nakikita po ninyo na maliit ang pinagtitipunan natin.

²Kaya pumunta po tayo sa Ilog Jordan kung saan maraming punongkahoy, at doon tayo gumawa ng lugar na pagtitipunan natin.”

Sinabi ni Eliseo, “Sige, lumakad na kayo.”

³Ngunit sinabi ng isa sa kanila, “Makabubuti po sana kung sasáma po kayo sa amin.”

Sumagot siya, “O sige, sasáma ako.”

⁴Kaya sumáma siya sa kanila.

Pumunta nga sila sa Ilog Jordan at pumutol ng mga punongkahoy.

⁵Habang ang isa sa kanila ay pumuputol ng punongkahoy, nahulog ang ulo ng palakol niya sa tubig, kaya sumigaw siya, “Guro, hiniram ko lang po ʼyon!”

⁶Nagtanong ang lingkod ng Diyos na si Eliseo, “Saang banda nahulog?” Itinuro ng lalaki kung saang banda ito nahulog, at si Eliseo ay pumutol ng sanga at inihagis ito sa tubig. At lumutang ang ulo ng palakol.

⁷Sinabi ni Eliseo, “Kunin mo na.” At kinuha nga niya ito.

Pinahinto ni Eliseo ang Paglusob ng mga Arameo

⁸Ang hari ng Aram ay nakikipagdigma noon sa Israel. Pagkatapos niyang makipagpulong sa kanyang mga opisyal, sinabi niya, “Sa mga lugar na ito ako magtatayo ng aking kampo.”

⁹Nagbigay-babala ang lingkod ng Diyos na si Eliseo sa hari ng Israel, “Mag-ingat kayo! Huwag kayong dumaan sa lugar na iyon dahil pupunta roon ang mga Arameo.”

¹⁰Kaya ipinausisa ng hari ng Israel ang lugar na sinasabi ni Eliseo. Hindi lamang isa o dalawang beses nagbabala ang propeta ng Diyos na si Eliseo sa hari, kaya naging maingat ang hari sa mga lugar na iyon.

¹¹Dahil dito, nagalit ang hari ng Aram. Ipinatawag niya ang mga opisyal niya at sinabi, “Sino sa inyo ang kumakampi sa hari ng Israel?”

¹²Nagsalita ang isa sa opisyal niya, “Wala po talaga kahit isa man sa amin, Mahal na Hari. Ang propeta sa Israel na si Eliseo ang nagpapahayag sa hari ng Israel ng lahat ng sinasabi ninyo kahit pa ang sinasabi nʼyo sa loob ng inyong kuwarto.”

¹³Sinabi ng hari, “Lumakad ka at hanapin siya para makapagpadala ako ng mga tauhan upang hulihin siya.”

May nakapagsabi sa hari, “Naroon siya sa Dotan.”

¹⁴Nagpadala nga roon ang hari ng maraming sundalo na nakasakay sa mga kabayo at karwahe. Gabi na nang makarating sila sa lungsod ng Dotan at pinalibutan nila ito.

¹⁵Kinabukasan, maagang gumising ang katulong ni Eliseo, at nakita niya ang mga sundalo na nakasakay sa mga kabayo at karwahe na nakapalibot sa lungsod. Sinabi niya kay Eliseo, “Ano po ang gagawin natin, amo?”

¹⁶Sumagot si Eliseo, “Huwag kang matakot. Mas marami tayong kasama kaysa sa kanila.”

¹⁷Nanalangin si Eliseo, “Panginoon , buksan po ninyo ang mga mata ng katulong ko para makakita siya.” Binuksan ng Panginoon ang mga mata ng katulong, at nakita niya na puno ng mga kabayo at karwaheng apoy ang kaburulan sa paligid ni Eliseo.

¹⁸Habang papunta ang mga kaaway kay Eliseo, nanalangin siya, “Panginoon , bulagin po ninyo ang mga taong ito.” Kaya binulag sila ng Panginoon ayon sa hiling ni Eliseo.[#6:18 : Maaring ang ibig sabihin, iligaw.]

¹⁹Sinabi ni Eliseo sa mga kaaway, “Hindi ito ang tamang daan at hindi ito ang lungsod ng Dotan. Sumunod kayo sa akin, dadalhin ko kayo sa taong hinahanap ninyo.” Kaya dinala sila ni Eliseo sa Samaria.

²⁰Pagpasok nila sa Samaria nanalangin si Eliseo, “Panginoon , buksan po ninyo ang mga mata nila para makakita sila.” Binuksan nga ng Panginoon ang mga mata ng mga sundalo ng Aram at nakita nila na nasa loob na sila ng Samaria.

²¹Pagkakita ng hari ng Israel sa kanila, tinanong niya si Eliseo, “Papatayin ko po ba sila, ama?”

²²Sumagot si Eliseo, “Huwag mo silang patayin. Pinapatay ba natin ang mga bihag sa labanan? Bigyan mo sila ng makakain at maiinom at pabalikin mo sila sa kanilang hari.”[#6:22 : Sa Hebreo, panginoon.]

²³Kaya naghanda ang hari ng isang malaking salo-salo para sa kanila at pagkatapos, pinauwi sila sa kanilang hari. At mula noon, hindi na muling lumusob ang mga Arameo sa lupain ng Israel.

Pinaligiran ang Samaria

²⁴Ngunit kinalaunan, tinipon ni Haring Ben-hadad ng Aram ang kanyang buong hukbo, at nilusob ang Samaria.

²⁵Dahil dito, nagkaroon ng malaking taggutom sa lungsod, hanggang sa tumaas ang mga bilihin. Ang halaga ng ulo ng asno ay walumpung pirasong pilak at ang isang gatang na dumi ng kalapati ay limang pirasong pilak.[#6:25 : Maaaring pangalan ito ng isang klase ng buto ng gulay.]

²⁶Isang araw, habang naglalakad ang hari ng Israel sa itaas ng pader, may isang babaeng sumigaw sa kanya, “Tulungan po ninyo ako, Mahal na Hari!”[#6:26 : Makapal ang mga pader nila, kaya maaaring dumaan dito.]

²⁷Sumagot ang hari, “Kung hindi ka tinutulungan ng Panginoon , paano kita matutulungan? Wala akong trigo o alak na maibibigay sa iyo.”

²⁸Pagkatapos nagtanong ang hari, “Ano ba ang problema mo?”

Sumagot ang babae, “Sinabi po sa akin ng babaeng ito, ‘Kainin natin ang iyong anak ngayon at bukas naman ay ang aking anak.’

²⁹Kaya niluto po namin ang aking anak at kinain. Nang sumunod na araw sinabi ko sa kanya na ibigay na niya ang kanyang anak para makain namin, ngunit itinago niya ito.”

³⁰Nang marinig ng hari ang sinabi ng babae, pinunit niya ang damit niya sa sobrang kalungkutan. Habang naglalakad siya sa gilid ng pader, nakita siya ng mga tao na nakasuot ng sako na nakasuson sa kanyang damit bilang pagluluksa.

³¹Sinabi niya, “Parusahan sana ako nang matindi ng Diyos kung hindi ko mapapugutan si Eliseo na anak ni Shafat sa araw na ito!”

³²Samantala, nakaupo noon si Eliseo sa bahay niya na nakikipag-usap sa mga tagapamahala ng Israel nang magsugo ang hari ng mensahero para mauna sa kanya. Ngunit bago pa dumating ang mensahero ng hari, sinabi ni Eliseo sa mga tagapamahala, “Tingnan ninyo, isang mamamatay-tao ang nagpadala ng tao para pugutan ako. Kapag dumating na ang taong iyon, isara ninyo ang pinto at huwag siyang papapasukin. Ang hari mismo na kanyang amo ay kasunod niya.”

³³Habang nagsasalita si Eliseo, dumating ang mensahero ng hari at sinabi, “Ang Panginoon ang nagpadala ng paghihirap sa atin. Bakit ko pa hihintayin na tumulong siya?”