Exodus 9

Ang Salot sa mga Hayop

¹Sinabi ng Panginoon kay Moises, “Puntahan mo ang Faraon at sabihin sa kanya, ‘Ito ang sinasabi ng Panginoon , ang Diyos ng mga Hebreo: Paalisin mo ang aking mga mamamayan upang makasamba sila sa akin.

²Kung hindi mo sila paaalisin,

³padadalhan ko ng nakamamatay na sakit ang mga hayop mo na nasa bukid – kabayo, asno, kamelyo, baka, tupa at kambing.

⁴Hindi magiging pareho ang trato ko sa mga hayop ng mga Israelita at sa mga hayop ng mga Ehipsiyo, at walang mamamatay sa mga hayop ng mga Israelita.’ ”

⁵Itinakda ng Panginoon ang oras. Sabi niya, “Bukas ko ito gagawin sa lupaing ito.”

⁶At kinabukasan ay ginawa nga ng Panginoon ang sinabi niya. Namatay ang lahat ng alagang hayop ng mga Ehipsiyo, pero walang namatay ni isa man lang sa mga alagang hayop ng mga Israelita.

⁷Nagpadala ang Faraon ng mga tao at nalaman niya na walang namatay kahit isa sa mga hayop ng mga Israelita. Ngunit matigas pa rin ang puso niya at hindi pinaalis ang mga Israelita.

Ang Salot ng mga Bukol

⁸Sinabi ng Panginoon kina Moises at Aaron, “Kumuha kayo ng ilang dakot ng abo sa pugon at isasaboy ito ni Moises sa hangin sa harap ng Faraon.

⁹Kakalat ang mga abo sa buong Ehipto, at dahil dito tutubuan ng mga bukol ang katawan ng mga tao at mga hayop.”

¹⁰Kaya kumuha ng abo sa pugon sila Moises at Aaron, at tumayo sa harap ng Faraon. Isinaboy ito ni Moises sa hangin, at tinubuan ng mga bukol ang mga tao at mga hayop.

¹¹Kahit na ang mga salamangkero ay hindi makaharap kay Moises dahil tinubuan din sila ng mga bukol katulad ng lahat ng Ehipsiyo.

¹²Ngunit pinatigas ng Panginoon ang puso ng Faraon, at hindi siya nakinig kina Moises at Aaron, gaya ng sinabi ng Panginoon kay Moises.

Ang Salot ng mga Batong Yelo

¹³Pagkatapos, sinabi ng Panginoon kay Moises, “Bumangon ka nang maaga bukas at puntahan mo ang Faraon, at sabihin sa kanya, ‘Ito ang sinasabi ng Panginoon , ang Diyos ng mga Hebreo: Paalisin mo ang aking mga mamamayan upang makasamba sila sa akin.

¹⁴Dahil kung hindi, magpapadala ako ng matinding salot na magpaparusa sa iyo, sa mga opisyal at mga mamamayan mo upang malaman mo na wala akong katulad sa buong mundo.

¹⁵Kahit noon pa, kaya na kitang patayin pati na ang mga mamamayan mo sa pamamagitan ng karamdaman, at wala na sana kayo ngayon.

¹⁶Ngunit pinayagan kitang mabuhay dahil dito: upang makita mo ang kapangyarihan ko at upang makilala ang pangalan ko sa buong mundo.

¹⁷Ngunit nagyayabang ka pa rin sa aking mga mamamayan, at hindi mo pa rin sila pinapayagang umalis.

¹⁸Kaya bukas, sa ganito ring oras, magpapaulan ako ng mga yelong parang bato, at ang lakas ng pagbagsak nitoʼy hindi pa nararanasan ng Ehipto mula nang maging bansa ito.

¹⁹Kaya iutos mo ngayon na isilong ang lahat ng hayop mo at ang lahat ng alipin mo na nasa bukid, dahil ang sinumang nasa labas, tao man o hayop ay mamamatay kapag tinamaan ng mga yelong parang bato.’ ”

²⁰Natakot ang ibang mga opisyal ng Faraon sa sinabi ng Panginoon , kaya nagmadali silang isilong ang mga alipin at mga hayop nila.

²¹Ngunit may ilan na binalewala ang babala ng Panginoon ; pinabayaan lang nila ang mga hayop at alipin nila sa labas.

²²Sinabi ng Panginoon kay Moises, “Iunat mo ang iyong kamay sa langit upang umulan ng mga yelong parang bato sa buong Ehipto – sa mga tao, mga hayop at sa lahat ng pananim.”

²³Kaya itinaas niya ang kanyang tungkod, at nagpadala ang Panginoon ng kulog at mga batong yelo, at tinamaan ng kidlat ang lupa. Pinaulanan ng Panginoon ng mga batong yelo ang lupain ng Ehipto.

²⁴Tuloy-tuloy ang pagbagsak ng mga batong yelo at sunod-sunod naman ang pagkidlat. Ito ang pinakamatinding ulan ng batong yelo sa lupain ng Ehipto mula nang maging bansa ito.

²⁵Bumagsak ito sa buong Ehipto. Tinamaan nito ang lahat ng tao at hayop na nasa labas, pati na ang lahat ng tanim sa bukid, at binali ang mga punongkahoy.

²⁶Tanging sa Goshen lang hindi umulan ng yelo kung saan nakatira ang mga Israelita.

²⁷Ipinatawag ng Faraon sila Moises at Aaron. Sinabi niya sa kanila, “Sa pagkakataong ito, inaamin ko na nagkasala ako. Tama ang Panginoon , at ako at ang aking mga mamamayan ang mali.

²⁸Pakiusapan ninyo ang Panginoon na itigil na niya ang matinding kulog na ito at ang pag-ulan ng yelo. Paaalisin ko na kayo, hindi na kayo dapat pang manatili rito.”

²⁹Sumagot si Moises, “Kapag nakalabas na ako ng lungsod, itataas ko ang aking kamay sa Panginoon upang manalangin. At titigil ang kulog at hindi na uulan ng yelo, upang malaman mo na pag-aari ng Panginoon ang mundo.

³⁰Ngunit alam kong ikaw at ang mga opisyal mo ay hindi pa rin natatakot sa Panginoong Diyos.”

³¹(Nasira ang mga halamang ginagawang telang lino at sebada, dahil aanihin na noon ang sebada at namumulaklak na ang mga halamang ginagawang lino.[#9:31 : ang butil na ito ay ginagawang tinapay at inumin.]

³²Ngunit hindi nasira ang trigo at espelta dahil hindi pa aanihin ang mga ito.)

³³Umalis si Moises sa harapan ng Faraon at lumabas ng lungsod. Itinaas niya ang kanyang kamay sa Panginoon upang manalangin at huminto ang kulog, ang pag-ulan ng yelong parang bato at ang ulan.

³⁴Pagkakita ng Faraon na huminto na ang ulan, ang yelo at ang kulog, muli siyang nagkasala. Nagmatigas siya at ang kanyang mga opisyal.

³⁵Sa pagmamatigas niya, hindi niya pinaalis ang mga Israelita, gaya ng sinabi ng Panginoon kay Moises.