Hoseas 9

Ang Parusa sa Israel

¹Huwag kayong matuwa, Israel;

huwag kayong magdiwang

katulad ng mga ibang bansa.

Sapagkat hindi kayo naging tapat

sa inyong Diyos;

nasisiyahan kayo sa inyong upa

bilang babaeng bayaran,

at inaakalang ang mga butil

sa bawat giikan

ay ibinigay ng inyong diyos-diyosan.

²Ngunit sa bandang huli,

mauubusan kayo ng mga trigo

at bagong alak.

³Lilisanin ninyo ang Israel,

ang lupain ng Panginoon ,

at babalik kayo sa Ehipto,

at ang iba sa inyo

ay pupunta sa Asiria,

at doon ay kakain kayo

ng mga pagkaing

itinuturing ninyong marumi.

⁴Hindi na kayo papayagang magbuhos

ng mga handog na inumin

sa Panginoon .

Wala sa anumang handog ninyo

ang nakakalugod sa kanya.

Ang mga itoʼy ituturing na marumi

gaya ng pagkaing inihahain

ng isang taong nagluluksa.

Ang inyong mga pagkain

ay para lamang sa inyong sarili

at hindi maaaring ihandog

sa Templo ng Panginoon .

⁵Kung ganoon,

ano ngayon ang inyong gagawin

kapag dumating ang mga espesyal

na araw ng pagsamba

o mga pista upang parangalan

ang Panginoon ?

⁶Kahit na makatakas kayo

sa kapahamakan,

titipunin pa rin kayo sa Ehipto

at ililibing sa Memfis.

Matatakpan ng mga damo

at matitinik na halaman

ang inyong mga mamahaling

kagamitang pilak

pati ang inyong mga tolda.

⁷Mga taga-Israel,

dumating na ang araw

ng inyong kaparusahan,

ang araw na gagantihan kayo

sa inyong mga ginawa.

At tiyak na malalaman ninyo

na dumating na nga ito.

Sinasabi ninyo,

“Ang propetang iyan ay hangal,

isang lingkod ng Diyos

na nasisiraan ng ulo.”

Sinasabi ninyo iyon

dahil marami na kayong mga kasalanan

at galit kayo sa akin.

⁸Bilang propeta,

kasama ko ang Diyos

sa pagbabantay sa inyo

na mga taga-Israel.

Ngunit kahit saan ako pumunta

ay nais ninyo akong ipahamak;

para akong ibon

na gusto ninyong mahuli sa bitag.

Galit sa akin ang mga tao sa Israel,

na itinuturing ng Diyos

na kanyang tahanan.

⁹Napakasama na ninyo

tulad ng mga lalaki noon sa Gibea.

Aalalahanin ng Diyos

ang inyong mga kasamaan,

at parurusahan niya kayo

sa inyong mga kasalanan.

¹⁰Sinabi ng Panginoon ,

“Mga taga-Israel, noong piliin ko

ang mga ninuno ninyo

na maging mamamayan,

tuwang-tuwa ako.

Gaya ng taong tuwang-tuwa

nang makakita ng ubas

na tumubo sa disyerto

o nang makakita ng unang bunga

ng puno ng igos.

Ngunit nang pumunta sila sa Baal Peor,

itinalaga nila ang kanilang sarili

sa mga nakakasuklam

na diyos-diyosan,

at naging gaya sila

ng mga kasuklam-suklam

na diyos-diyosang iyon

na kanilang iniibig.

¹¹Mga taga-Israel,

mawawala ang inyong kadakilaan

na parang ibong lumipad.

Wala nang mabubuntis

at wala ring manganganak

sa inyong mga kababaihan.

¹²At kung may manganganak man,

kukunin ko ang mga anak nila

at magluluksa kayo.

Nakakaawa naman kayo

kapag iniwan ko na kayo.

¹³Ang tingin ko sa inyo noon

ay parang palmang tumutubo

sa matabang lupa.

Ngunit ngayon, kailangang dalhin ninyo

ang inyong mga anak

sa digmaan para mamatay.”

¹⁴Panginoon , ganoon nga po

ang gawin ninyo

sa inyong mga mamamayan.

Loobin nʼyo pong hindi magkaanak

at makapagpasuso

ang mga kababaihan nila.

¹⁵Sinabi ng Panginoon ,

“Ang lahat ng kasamaan

ng aking mga mamamayan

ay nagsimula sa Gilgal.

Doon pa lang ay kinapootan ko na sila.

At dahil sa kanilang kasamaan,

palalayasin ko sila sa lupain

ng Israel na aking tahanan.

Hindi ko na sila mamahalin.

Naghimagsik sa akin ang lahat

ng kanilang mga pinuno.

¹⁶Para silang tanim na natuyo

ang ugat kaya hindi namumunga.

At kahit mabuntis man sila,

papatayin ko

ang mga minamahal nilang anak.”

¹⁷Itatakwil ng aking Diyos

ang mga Israelita

dahil hindi sila sumunod sa kanya.

Kaya magiging mga palaboy sila

sa ibaʼt ibang bansa.