Isaias 38

Nagkasakit si Ezequias

¹Nang panahong iyon, nagkasakit si Ezequias na halos ikamatay niya. Pumunta sa kanya si Propeta Isaias na anak ni Amoz at sinabi, “Sinabi ng Panginoon na magbilin ka na sa sambahayan mo dahil hindi ka na gagaling, mamamatay ka na.”

²Nang marinig ito ni Ezequias, humarap siya sa dingding at nanalangin sa Panginoon .

³Sinabi niya, “Panginoon , alalahanin po ninyo kung papaano ako namuhay nang tapat at buong pusong naglingkod sa inyo at kung papaano ako gumawa ng mabuti sa paningin ninyo.” At umiyak si Ezequias ng husto.

⁴Sinabi ng Panginoon kay Isaias

⁵na bumalik siya kay Ezequias at sabihin ito: “Sinabi ng Panginoon , ang Diyos ng iyong ninunong si David: Narinig ko ang iyong dalangin at nakita ko ang mga luha mo. Dadagdagan ko pa ng labinlimang taon ang buhay mo.

⁶Ililigtas kita pati ang lungsod na ito sa hari ng Asiria. Ipagtatanggol ko ang lungsod na ito.

⁷Ito ang tanda na ibibigay ng Panginoon upang patunayang gagawin niya ang kanyang ipinangako:

⁸Pababalikin ko ng sampung guhit ang anino ng araw sa orasang ipinagawa ni Ahaz.” At nangyari nga ito.

⁹Ito ang isinulat ni Haring Ezequias ng Juda nang gumaling siya sa kanyang sakit:

¹⁰Akala koʼy mamamatay na ako

sa panahon ng aking kabataan,

at mananatili sa lugar ng mga patay.

¹¹Akala koʼy hindi ko na makikita

ang Panginoon dito

sa mundo ng mga buháy

o hindi ko na makikita

ang mga tao rito sa mundo.

¹²Tulad ng tolda ng pastol,

ang aking tirahan

ay tinanggal sa kinalalagyan

at kinuha sa akin.

Tulad ng manghahabing iginulong na ang tela,

para ko na ring tinapos ang buhay ko,

at para rin akong nakabiting sinulid

na pinutol mo sa habihan.

Araw at gabiʼy winawakasan mo

ang aking buhay.

¹³Buong pagpapakumbaba akong

naghintay hanggang umaga

sa pag-aakalang akoʼy mamamatay na.

Parang nilalansag ng leon

ang aking mga buto

kaya akala koʼy wawakasan mo na

ang buhay ko.

¹⁴Humingi ako ng tulong

hanggang sa ang tinig koʼy

para nang huni ng langay-langayan

o ng tagak.

Dumaing ako na parang tinig na ng kalapati.

Ang mga mata koʼy pagod na rin

ng katititig sa itaas.

Panginoon , tulungan nʼyo po ako

sa kahirapang ito.

¹⁵Ngunit ano pa ang masasabi ko?

Sapagkat sinagot niya ako at pinagaling.

Mamumuhay ako nang may kababaan

dahil sa mapait kong karanasan.

¹⁶Panginoon , sa ginawa nʼyo pong ito,

mapapalakas nʼyo ang loob ng tao,

at ako mismo napalakas ninyo.

Pinagaling nʼyo ako

at pinayagan pang mabuhay.

¹⁷Totoong ang mga kahirapang aking tiniis

ay para rin sa aking kabutihan.

Dahil sa pag-ibig nʼyo, iniligtas nʼyo ako

mula sa kapahamakan

at ang aking mga kasalanan

ay inyong tinalikuran.

¹⁸Sapagkat papaano pa

akong makakapagpuri sa inyo

kung akoʼy patay na?

Ang mga patay

ay hindi makakapagpuri sa inyo

o makakaasa man

sa inyong katapatan.

¹⁹Ang mga buháy lamang

ang makakapuri sa inyo

katulad ng ginagawa ko ngayon.

Ang bawat henerasyon

ay magpapahayag

sa susunod na henerasyon

tungkol sa inyong katapatan.

²⁰Panginoon , iniligtas nʼyo po ako,

kaya aawit kami sa saliw ng kuwerdas,

sa inyong Templo

habang kami ay nabubuhay.

²¹Noong hindi pa gumagaling si Ezequias, sinabi sa kanya ni Isaias na patapalan niya sa kanyang mga katulong ng dinikdik na bunga ng igos ang bukol niya upang gumaling ito.

²²Nagtanong si Ezequias, “Ano ang palatandaan na magpapatunay na ako ngaʼy gagaling at makakapunta sa Templo ng Panginoon ?”