Jeremias 17

Ang Kasalanan at Kaparusahan ng Juda

¹Sinabi ng Panginoon , “Mga taga-Juda,

nakaukit sa matigas ninyong mga puso

ang mga kasalanan nʼyo

na parang mga salitang nakaukit sa bato

o sa sungay na nasa sulok ng inyong mga altar.

²Kahit ang mga anak ninyoʼy sumasamba

sa inyong mga altar

at sa mga posteng simbolo

ng diyosang si Ashera

sa ilalim ng mayayabong na puno

at sa itaas ng mga bundok.

³Kaya ipapasamsam ko sa mga kaaway ninyo

ang inyong mga kayamanan at ari-arian,

pati ang mga sambahan ninyo

sa matataas na lugar,

dahil sa mga kasalanang ginawa ninyo

sa buong bansa.

⁴Mawawala sa inyo ang lupaing ibinigay ko.

Ipapaalipin ko kayo sa mga kaaway nʼyo

sa lupaing hindi nʼyo alam,

dahil ginalit nʼyo ako na parang nagniningas na apoy

na hindi mamamatay magpakailanman.”

⁵Sinabi pa ng Panginoon :

“Isusumpa ko ang taong lumalayo sa akin

at nagtitiwala lamang sa tao.

⁶Matutulad siya sa isang maliit

na punongkahoy sa ilang

na walang magandang kinabukasan.

Maninirahan siya sa tigang

at maalat na lupain

na walang ibang naninirahan.

⁷“Ngunit mapalad ang taong nagtitiwala

at lubos na umaasa sa Panginoon .

⁸Matutulad siya sa punongkahoy na itinanim sa tabi ng ilog

na ang mga ugat ay umaabot sa tubig.

Ang punongkahoy na itoʼy hindi natatakot,

dumating man ang tag-init

o mahabang tag-araw.

Palaging sariwa ang mga dahon nito

at walang tigil ang pamumunga.

⁹“Ang puso ng tao ay mapanlinlang

higit sa lahat,

at hindi ito malulunasan.

Sino ang nakakaunawa nito?

¹⁰“Ngunit ako, ang Panginoon ,

ay sumisiyasat sa puso at isip ng tao.

Gagantihan ko ang bawat isa

ayon sa pag-uugali at mga gawa niya.”

¹¹Ang taong yumaman sa masamang paraan

ay tulad ng ibong nililimliman

ang hindi niya itlog.

Sa bandang huli, sa kalagitnaan

ng kanyang buhay,

mawawala ang kanyang kayamanan

at lalabas na siyaʼy hangal.

¹²Panginoon , mula pa noong una,

ang inyong trono

ng kaluwalhatian sa kaitaasan,

ito ang lugar ng aming kanlungan.

¹³Kayo po Panginoon , ang pag-asa ng Israel.

Mapapahiya ang lahat

ng magtatakwil sa inyo.

Malilibing po sila sa ilalim ng lupa,

dahil itinakwil po nila kayo,

kayo na bukal na nagbibigay ng buhay.

¹⁴Panginoon , pagalingin nʼyo po ako at gagaling ako;

iligtas nʼyo po ako at maliligtas ako.

At kayo lang ang tangi kong pupurihin.

¹⁵Sinabi po sa akin ng mga tao,

“Nasaan na ang mga sinabi

ng Panginoon ?

Bakit hindi pa rin ito nangyayari

hanggang ngayon?”

¹⁶O Panginoon , hindi po ako nagpabaya

sa aking gawain

bilang tagapagbantay

ng inyong mga mamamayan.

Hindi ko po hinangad na ipahamak ninyo sila.

Alam po ninyo ang mga sinabi ko.

¹⁷Huwag nʼyo po akong takutin,

dahil kayo ang kanlungan ko

sa panahon ng kapahamakan.

¹⁸Takutin at hiyain po ninyo

ang mga umuusig sa akin.

Ngunit huwag ninyo itong

gawin sa akin.

Padalhan po ninyo sila

ng kapahamakan

upang malipol sila nang lubusan.

Ang Araw ng Pamamahinga

¹⁹Sinabi sa akin ng Panginoon , “Pumunta ka sa mga pintuan ng Jerusalem. Tumayo ka muna sa pintuan na dinadaanan ng mga hari ng Juda at pagkatapos, sa iba pang mga pintuan.

²⁰At sabihin mo sa mga tao, ‘Pakinggan nʼyo ang mensahe ng Panginoon , kayong mga hari at mga taga-Juda, pati kayong mga nakatira sa Jerusalem na dumadaan sa mga pintuang ito.

²¹Ito ang sinasabi ng Panginoon : Kung pinahahalagahan ninyo ang inyong sarili, huwag kayong magtatrabaho o magdadala ng anumang mga paninda sa mga pintuan ng Jerusalem sa Araw ng Pamamahinga.

²²Totoo yan, huwag kayong magtatrabaho o magdadala ng mga paninda mula sa mga bahay nʼyo sa araw na ito. Ituring nʼyo itong natatanging araw. Iniutos ko ito sa mga ninuno nʼyo,

²³pero hindi sila nakinig sa akin. Matitigas ang ulo nila! Ayaw nilang tanggapin ang mga pagtuturo ko sa kanila.

²⁴Ngunit kung susunod lang kayo sa akin, sabi ng Panginoon , at hindi kayo magtatrabaho o magdadala ng mga paninda sa pintuan ng lungsod sa Araw ng Pamamahinga, at ituturing nʼyo itong banal na araw

²⁵ay pagpapalain ko kayo. Palaging magkakaroon ng haring maghahari rito sa Jerusalem na mula sa angkan ni David. Sila at ang mga tagapamahala nila ay paparada na nakasakay sa mga karwahe at mga kabayo papasok sa pintuan ng lungsod kasama ng mga taga-Juda at taga-Jerusalem. At ang lungsod na ito ng Jerusalem ay mananatiling lungsod magpakailanman.

²⁶At darating ang mga tao na sasamba sa templo ng Panginoon mula sa mga lugar sa paligid ng Jerusalem, sa mga bayan ng Juda, at Benjamin, at mula sa mga kaburulan sa kanluran, sa mga kabundukan, at sa Negeb. Magdadala sila ng mga handog na sinusunog, at iba pang mga handog, gaya ng handog na pagpaparangal sa Panginoon , handog ng pasasalamat, at mga insenso.

²⁷Ngunit kung hindi kayo susunod sa akin, at hindi ninyo ituturing na banal ang Araw ng Pamamahinga at magdadala kayo ng mga paninda sa mga pintuan ng Jerusalem sa araw na iyon, susunugin ko ang mga pintuan ng Jerusalem pati ang matitibay na bahagi ng lungsod na ito, at walang makakapatay ng sunog na iyon!’ ”