Jeremias 7

Nangaral si Jeremias sa Templo

¹Ito ang mensaheng sinabi ng Panginoon kay Jeremias,

²“Tumayo ka sa pintuan ng templo ko at sabihin mo ito sa mga mamamayan ko:

“ ‘Makinig kayo, kayong mga taga-Juda na pumapasok dito upang sumamba sa Panginoon .

³Ito ang sinasabi ng Panginoon ng mga Hukbo, ang Diyos ng Israel: Baguhin na ninyo ang inyong pag-uugali at pamumuhay, upang patuloy ko kayong patirahin sa lupaing ito.

⁴Huwag kayong palilinlang sa mga taong paulit-ulit na sinasabing, “Walang panganib na mangyayari sa inyo dahil nasa atin ang Templo ng Panginoon .”

⁵“ ‘Baguhin na ninyo nang lubusan ang inyong pag-uugali at pamumuhay. Tratuhin ninyo nang tama ang inyong kapwa,

⁶at huwag na ninyong apihin ang mga dayuhan, ulila, at mga biyuda. Huwag ninyong papatayin ang mga walang kasalanan, at huwag kayong sumamba sa ibang mga diyos na siyang magpapahamak sa inyo.

⁷Kapag ginawa nʼyo ito, patuloy ko kayong patitirahin sa lupaing ito na ibinigay ko sa mga magulang nʼyo magpakailanman.

⁸Ngunit tingnan ninyo kung ano ang inyong ginagawa! Naniniwala kayo sa mga kasinungalingan na walang kabuluhan.

⁹“ ‘Kayo ay nagnanakaw, pumapatay, nangangalunya, sumusumpa nang may kasinungalingan, naghahandog ng mga insenso kay Baal, at sumasamba sa ibang mga diyos na hindi nʼyo nakikilala.

¹⁰Pagkatapos, lumalapit at tumatayo kayo sa harap ko rito sa templo, kung saan pinararangalan ang pangalan ko. At sinasabi nʼyo, “Ligtas tayo rito.” At pagkatapos, ginagawa na naman ninyo ang mga gawaing kasuklam-suklam.

¹¹Bakit, ano ang akala ninyo sa templong ito na pinili ko upang parangalan ako, taguan ng mga magnanakaw? Nakikita ko ang mga ginagawa sa templo. Ako, ang Panginoon , ang nagsasabi nito.

¹²“ ‘Pumunta kayo sa Silo, ang unang lugar na pinili ko para sambahin ako, at tingnan ninyo kung ano ang ginawa ko sa lugar na iyon dahil sa kasamaang ginawa ng mga mamamayan kong taga-Israel.

¹³Habang ginagawa ninyo ang masasamang bagay na ito, sabi ng Panginoon , paulit-ulit ko kayong binibigyan ng babala, pero hindi kayo nakinig. Tinawag ko kayo, pero hindi kayo sumagot.

¹⁴Kaya ang ginawa ko sa Silo ay gagawin ko rin ngayon sa templong ito, kung saan pinararangalan ang pangalan ko, ang templong pinagtitiwalaan ninyo na ibinigay ko sa inyo at sa mga ninuno ninyo.

¹⁵Palalayasin ko kayo mula sa aking harapan katulad ng ginawa ko sa mga kamag-anak ninyo, ang mga mamamayan ng Israel, ang angkan ni Efraim.’

¹⁶“Kaya Jeremias, huwag mong ipagdasal ang mga taong ito. Huwag kang magmamakaawa o humiling sa akin para sa kanila, sapagkat hindi kita pakikinggan.

¹⁷Hindi mo ba nakikita ang ginagawa nila sa bayan ng Juda at sa mga lansangan ng Jerusalem?

¹⁸Ang mga kabataan ay nangangahoy, ang mga ama ay nagpapaningas ng apoy, ang mga babae ay nagmamasa ng harina upang gawing tinapay para sa Reyna ng Langit. Naghahandog din sila ng mga inumin sa ibang mga diyos upang galitin ako.[#7:18 : Isa sa mga diyosang sinasamba noon.]

¹⁹Ngunit ako nga ba ang sinasaktan nila?” sabi ng Panginoon . Hindi! Ang sarili nila ang sinasaktan at inilalagay nila sa kahihiyan.

²⁰“ ‘Kaya ako, ang Makapangyarihang Panginoon , ay nagsasabi: Ipapadama ko sa lugar na ito ang matinding galit ko – sa mga tao, mga hayop, mga puno, at mga halaman. Ang galit koʼy parang apoy na hindi mapapatay ng kahit sino.

²¹“ ‘Ito ang sinasabi ng Panginoong Diyos ng mga Hukbo, ang Diyos ng Israel: Sige, kunin na lang ninyo ang inyong mga handog na sinusunog at iba pang mga handog, at kainin na lang ninyo ang karne.

²²Sapagkat nang ilabas ko sa Ehipto ang mga ninuno nʼyo, hindi ko lang sila inutusan na mag-alay ng mga handog na sinusunog at iba pang mga handog,

²³inutusan ko rin sila ng ganito: Sundin ninyo ako, at akoʼy magiging Diyos nʼyo at kayoʼy magiging mga mamamayan ko. Mamuhay kayo sa paraang iniutos ko sa inyo upang maging mabuti ang kalagayan ninyo.

²⁴Ngunit hindi nila sinunod o pinansin man lang ang mga sinabi ko sa kanila. Sa halip, sinunod nila ang nais ng matitigas at masasama nilang puso. At sa halip na lumapit sa akin, lalo pa silang lumayo.

²⁵Mula nang umalis ang mga ninuno nʼyo sa Ehipto hanggang ngayon, patuloy akong nagpapadala sa inyo ng mga lingkod kong mga propeta.

²⁶Ngunit hindi nʼyo sila pinakinggan o pinansin. Mas matigas pa ang mga ulo nʼyo at mas masama pa ang mga ginawa nʼyo kaysa sa mga ninuno ninyo.’

²⁷“Jeremias, kung sasabihin mo sa kanila ang lahat ng ito, hindi sila makikinig sa iyo. Kapag tatawagin mo sila na lumapit sa akin, hindi sila sasagot.

²⁸Kaya ito ang sabihin mo sa kanila: Ito ang bansa na ang mga mamamayan ay ayaw sumunod sa Panginoon na kanilang Diyos, at ayaw magpaturo. Wala sa kanila ang katotohanan at hindi na sila nagsasalita ng totoo.

²⁹“Mga taga-Jerusalem, kalbuhin nʼyo ang inyong buhok at itapon ito upang ipakitang kayoʼy nagdadalamhati. Umiyak kayo roon sa kabundukan, dahil itinakwil at pinabayaan na ng Panginoon ang lahi nʼyo na nagpagalit sa kanya.”

Ang Lambak ng Patayan

³⁰Sinabi ng Panginoon , “Gumawa ng masama ang mga tao ng Juda. Inilagay nila ang mga kasuklam-suklam nilang diyos-diyosan doon sa templo, ang lugar na pinili ko kung saan ako pararangalan, kaya nadungisan ito.

³¹Nagtayo rin sila ng sambahan sa matataas na lugar ng Tofet, sa Lambak ng Ben-hinom, upang doon nila sunugin ang mga anak nila bilang handog. Hindi ko ito iniutos sa kanila ni pumasok man lang sa isip ko.

³²Kaya mag-ingat kayo, dahil ako, ang Panginoon ay nagsasabing, darating ang araw na ang lugar na iyon ay hindi na tatawaging Tofet o Lambak ng Ben-hinom kundi Lambak ng Patayan. Sapagkat doon ililibing ang maraming bangkay hanggang sa wala nang lugar na mapaglibingan.

³³Ang mga bangkay ng mamamayan ko ay kakainin ng mga ibon at mababangis na hayop, at walang sinumang magtataboy sa mga ito.

³⁴Ipapatigil ko na ang kagalakan at kasayahan sa mga lansangan ng Jerusalem. At hindi na rin mapapakinggan sa bayan ng Juda ang masasayang tinig ng mga bagong kasal. Sapagkat magiging tiwangwang ang lupaing ito.”