Joel 1

¹Ito ang salita ng Panginoon na ipinahayag niya kay Joel na anak ni Petuel.

Ang Paglusob ng mga Balang

²Kayong mga tagapamahala ng Juda,

makinig kayo;

lahat ng nakatira sa lupaing ito,

dinggin ninyo ang sasabihin ko.

May nangyari na bang katulad nito

sa panahon ninyo

o sa panahon ng inyong mga ninuno?

³Kailangang isalaysay ito

sa bawat henerasyon ng inyong lahi.

⁴Sunod-sunod na sumalakay

ang mga pulutong ng balang.

Ang mga naiwang tanim

na hindi naubos ng unang pulutong

ay kinain ng sumunod na pulutong

hanggang sa naubos ang mga tanim.

⁵Kayong mga lasenggo,

bumangon kayo

at umiyak nang malakas!

Sapagkat wala na kayong maiinom;

wala nang bunga ang mga ubas

na gagawing alak.

⁶Ang lupain ng Panginoon[#1:6 lupain ng : Sa literal, aking lupain, na siyang Juda.]

ay sinalakay ng napakaraming balang.

Matatalas ang kanilang mga ngipin

tulad ng mga pangil ng leon.

⁷Sinira nila ang mga tanim

na ubas ng Panginoon

at ang kanyang mga puno ng igos.

Nginatngat nila ang mga balat nito

hanggang sa mamuti ang mga sanga.

⁸Magluksa kayo katulad ng isang dalaga[#1:8 : O birhen.]

na nakadamit ng sako;

umiiyak dahil namatayan

ng mapapangasawa.

⁹Sapagkat wala nang butil o inumin

na maihahandog

sa templo ng Panginoon ,

kaya nagluluksa ang mga paring

naglilingkod sa kanya.

¹⁰Nasalanta ang mga bukirin

na parang taong nagdadalamhati.

Nasira na ang mga trigo,

at wala na ang katas ng ubas at langis.

¹¹Kayong mga magsasaka,

dapat kayong malungkot!

Kayong mga tagapangalaga ng ubasan,

umiyak kayo nang malakas!

Sapagkat nasira ang aanihing

mga trigo at sebada.

¹²Nalanta ang mga tanim na ubas

at ang lahat ng puno,

pati na ang mga igos,

pomegranata, palma, at mansanas.

Tuluyan nang nawala

ang kaligayahan ng mga tao.

Panawagan ng Pagsisisi

¹³Kayong mga paring naglilingkod

sa altar ng aking Diyos,

magsuot kayo ng sako

at pumunta sa templo

at umiyak buong magdamag.

Sapagkat wala nang butil o inumin

na ihahandog

sa templo ng inyong Diyos.

¹⁴Sabihin ninyo sa mga tagapamahala ng Juda

at sa lahat ng kanyang mamamayan

na pumunta silang lahat sa templo

ng Panginoon na inyong Diyos

at mag-ayuno.

Humingi sila ng tulong

sa Panginoon .

¹⁵Naku! Malapit na ang araw

ng paghatol ng Panginoon .

Darating ito mula sa Makapangyarihan

at magdadala ng kapahamakan.

¹⁶Nakita natin mismo kung paano tayo

nawalan ng pagkain

at kung paano nawala ang kagalakan

sa Templo ng Diyos.

¹⁷Namatay ang mga binhi sa tigang na lupa.

At dahil natuyo ang mga butil,

wala nang laman ang mga bodega,

kaya nagiba na lamang ang mga ito.

¹⁸Umaatungal ang kawan ng hayop

dahil sa gutom.

Gumagala ang mga baka

na naghahanap ng makakain,

pati ang mga tupa ay nagdurusa.

¹⁹Panginoon , nananawagan po

ako sa inyo,

dahil natuyo na ang mga pastulan

at ang lahat ng punongkahoy sa bukirin,

na parang nilamon ng apoy.

²⁰Maging ang mga hayop sa gubat

ay dumadaing sa inyo,

dahil tuyong-tuyo na

ang mga ilog at mga sapa,

at tuyo na rin ang mga pastulan,

na parang nilamon ng apoy.