Micas 7

Ang Katiwalian ng Israel

¹Sinabi ni Micas:

Kahabag-habag ako!

Para akong isang gutom na naghahanap

ng natitirang bunga ng ubas o igos

ngunit walang makita

ni isang kumpol nito.

²Wala na akong nakitang tao sa Israel

na tapat sa Diyos.

Wala nang natirang taong matuwid.

Ang bawat isa ay naghahanap

ng pagkakataon

upang patayin

ang kanyang kababayan,

tulad ng taong naghahanda ng bitag

para sa hayop na kanyang huhulihin.

³Bihasa silang gumawa ng kasamaan.

Ang mga pinuno at mga hukom

ay tumatanggap ng suhol.

Sumusunod lamang sila

sa gusto ng mga taong tanyag

at makapangyarihan.

Nagkakaisa sila

upang baluktutin ang katarungan.

⁴Ang pinakamabuti sa kanila

ay parang dawag na walang silbi.

Dumating na ang panahon

ng pagpaparusa ng Diyos

sa mga taong ito,

gaya ng kanyang babala sa kanila

sa pamamagitan ng mga propeta

na parang mga guwardiya sa tore.

Dumating na ang panahon

ng kanilang pagkalito.

⁵Huwag na kayong magtiwala

sa inyong kapwa

o sa inyong mga kaibigan.

At mag-ingat kayo sa inyong sinasabi

kahit na sa inyong mahal na asawa.

⁶Sapagkat ang anak na lalaki

ay hindi na gumagalang

sa kanyang ama,

ang anak na babae

ay nagrerebelde sa kanyang ina,

at ang manugang na babae

ay nagrerebelde rin

sa kanyang biyenang babae.

Ang kaaway ng isang tao

ay ang kanya mismong kapamilya.

⁷Subalit para sa akin,

magtitiwala ako

sa Panginoon na aking Diyos.

Maghihintay ako sa kanya

na magliligtas sa akin,

at tiyak na ako ay kanyang diringgin.

Babangon ang Israel

⁸Sinabi ng mga Israelita,

“Hindi tayo dapat kutyain

ng ating mga kaaway.

Kahit na nadapa tayo,

muli tayong babangon.

At kahit na nasa kadiliman tayo,

ang Panginoon ang ating ilaw.

⁹Dahil sa nagkasala tayo sa Panginoon ,

dapat nating tiisin

ang kanyang parusa sa atin

hanggang sa ipagtanggol niya tayo

at bigyan ng katarungan.

Makikita natin ang pagliligtas niya sa atin

sa pamamagitan ng pagdala niya

sa atin sa kaliwanagan.

¹⁰Makikita ito ng ating mga kaaway

at mapapahiya sila.

Sapagkat kinukutya nila tayo noon

na nagsasabi,

‘Nasaan na ang Panginoon

na inyong Diyos?’

Hindi magtatagal at makikita natin

ang kapahamakan nila.

Magiging tulad sila ng putik

na tinatapak-tapakan sa lansangan.”

¹¹Darating ang araw

na muli ninyong itatayo

ang mga pader ninyo

at sa panahong iyon lalong lalawak

ang inyong teritoryo.

¹²Sa panahon ding iyon, pupunta sa inyo

ang mga tao mula sa Asiria

at sa mga lungsod ng Ehipto,

at mula sa Ehipto hanggang sa Ilog Eufrates,

at mula sa malalayong lugar.

¹³Magiging mapanglaw na lugar

ang mga bansa sa mundo

dahil sa kasamaan

ng mga naninirahan doon.

Panalangin at Pagpupuri

¹⁴Patnubayan nawa ninyo

ang inyong mamamayan

katulad ng pastol sa kanyang kawan.

Ang mga lupain sa aming paligid

ay may masaganang pastulan,

ngunit kami ay namumuhay

sa kaparangan na kami-kami lang.

Palawakin nʼyong muli

ang aming teritoryo

hanggang sa Bashan

at sa Gilead katulad noon.

¹⁵Sinabi ng Panginoon,

“Magpapakita ako sa kanila

ng mga himala,

katulad noong inilabas ko kayo

sa Ehipto.”

¹⁶Makikita ito ng mga bansa

at mapapahiya sila sa kabila

ng kanilang kapangyarihan.

At hindi na sila makikinig

o magsasabi ng mga panlalait sa amin.

¹⁷Gagapang sila sa lupa

na parang ahas dahil sa sobrang hiya.

Lalabas sila sa kanilang lungga

na nanginginig sa takot sa inyo,

Panginoon naming Diyos.

¹⁸Walang ibang Diyos na katulad ninyo!

Pinapatawad ninyo ang kasamaan

at kinakalimutan ang kasalanan

ng nalalabing lahi ng inyong mamamayan.

Hindi kayo nananatiling galit

magpakailanman

dahil ikinagagalak nʼyong mahalin kami.

¹⁹Kamiʼy muli ninyong kahabagan,

ang aming mga kasalanaʼy inyong yurakan,

at ihagis ito sa ilalim ng karagatan.

²⁰Ipakita ninyo ang inyong pag-ibig

at katapatan

sa amin na mga lahi ni Abraham

at ni Jacob,

gaya ng iyong ipinangako sa kanila

noong unang panahon.