Kawikaan 8

Ang Panawagan ng Karunungan

¹Ang karunungan at pang-unawa

ay katulad ng taong nangangaral.

²Tumatayo siya sa matataas na lugar

sa tabi ng daan, sa mga kanto,

³sa mga pintuan ng lungsod

at mga daanan.

Nangangaral siya nang malakas,

⁴“Kayong mga tao sa buong mundo,

pakinggan ninyo ang panawagan ko.

⁵Kayong mga walang alam,

magkaroon kayo ng karunungan.

Kayong mga mangmang

magkaroon kayo ng pang-unawa.

⁶Makinig kayo sa sasabihin ko,

sasambitin ko ang mga bagay

na wasto at mahusay.

⁷Ang sinasabi ko

ay pawang katotohanan lamang;

sa nagsasalita ng masama

ako ay nasusuklam.

⁸Pawang matuwid ang sinasabi ko;

hindi ako nagsasalita ng kasinungalingan

o pandaraya.

⁹Ang lahat ng sinasabi ko

ay malinaw at pawang tama

sa taong may pang-unawa.

¹⁰Pahalagahan ninyo ang karunungan

at ang pagtutuwid ko

sa inyong ugali

kaysa sa pilak at ginto.

¹¹Sapagkat higit na mahalaga

ang karunungan kaysa

sa mamahaling hiyas

at hindi ito matutumbasan

ng mga bagay na hinahangad mo.

¹²“Ako ang karunungan

at alam ko kung paano unawain

ang tama at mali,

at alam ko rin kung paano

magpasya nang tama.

¹³Ang may takot sa Panginoon

ay lumalayo sa kasamaan.

Namumuhi ako sa kapalaluan, kayabangan,

pagsisinungaling at masamang pag-uugali.

¹⁴Magaling akong magpayo

at may sapat na kaalaman.

May pang-unawa at kapangyarihan.

¹⁵Sa pamamagitan ko

nakakapamuno ang mga hari

at ang mga pinunoʼy nakagagawa

ng mga tamang batas.

¹⁶Sa pamamagitan ko

makakapamuno ang mga tagapamahala

at mga opisyal;

ang lahat na namumuno nang matuwid.

¹⁷Minamahal ko ang mga nagmamahal sa akin;

makikita ako ng mga naghahanap sa akin.

¹⁸Makapagbibigay ako ng kayamanan, karangalan,

kaunlaran at tagumpay na magtatagal.

¹⁹Ang maibibigay ko ay higit pa

sa purong ginto at pilak.

²⁰Sinusunod ko ang tama at matuwid.

²¹Bibigyan ko ng kayamanan

ang nagmamahal sa akin;

pupunuin ko ang lalagyan nila

ng kayamanan.

²²“Bilang una sa kanyang mga gawa,

nilikha ako ng Panginoon

bago pa man ang lahat.

²³Akoʼy nilikha niya

noong unang panahon,

sa pasimula, nang ang mundo ay nabuo.

²⁴Noong wala pang karagatan,

ako ay isinilang

noong wala pang mga bukal

na nag-uumapaw sa tubig,

²⁵bago pa maitatag ang mga kabundukan

bago ang mga kaburulan,

ako ay isinilang,

²⁶bago pa ginawa ng Diyos ang mundo

maging ang kabukiran,

o ang alabok sa lupa.

²⁷Naroon na ako nang likhain niya ang langit,

maging nang likhain niya

ang tagpuan ng langit at ng lupa.

²⁸Naroon din ako nang likhain niya

ang mga ulap,

nang palabasin niya ang tubig

sa mga bukal mula sa kailaliman,

²⁹nang ilagay niya ang hangganan

ng mga dagat

upang hindi ito umapaw,

at nang ilagay niya

ang mga pundasyon ng mundo.

³⁰Akoʼy nasa tabi niya bilang arkitekto.

Ako ang kanyang kasiyahan sa araw-araw,

at palagi rin akong masaya

sa piling niya.

³¹Natutuwa ako sa mundong nilikha niya

at sa mga taong inilagay niya dito.

³²“Kaya ngayon mga anak, pakinggan ninyo ako.

Mapalad ang mga sumusunod

sa pamamaraan ko.

³³Pakinggan ninyo ang mga pagtutuwid ko

sa inyong pag-uugali

upang maging marunong kayo,

at huwag ninyo itong kalilimutan.

³⁴Mapalad ang taong palaging sa akin

nakatuon ang isip

at naghihintay upang makinig sa akin.

³⁵Sapagkat ang taong makakasumpong sa akin

ay magkakaroon ng buhay,

at pagpapalain siya ng Panginoon .

³⁶Ngunit ang taong

hindi makakasumpong sa akin

ay ipinapahamak ang kanyang sarili.

Ang mga galit sa akin

ay naghahanap ng kamatayan.”