Salmo 39

Salmo 39

¹Sinabi ko sa aking sarili,

“Ang ugali koʼy aking babantayan,

ang magkasala sa pananalitaʼy

aking iiwasan.

Bubusalan ko ang aking mga labi

kapag nasa piling ng masasamang tao.”

²Kaya tumahimik ako

at walang anumang sinabi

kahit mabuti,

ngunit lalong nadagdagan ang sakit

ng aking kalooban.

³Akoʼy tunay na nabahala,

at sa kaiisip koʼy lalo akong naguluhan,

kaya nang hindi ko na mapigilan ay sinabi ko:

⁴“Panginoon , ipabatid nʼyo po sa akin

kung kailan ang aking katapusan

at kung ilan ang nalalabing mga araw;

ipaalala ninyong ang buhay ko

ay pansamantala lamang.

⁵Kay ikli ng buhay na ibinigay nʼyo sa akin.

Katumbas lang ng isang saglit para sa inyo.

Itoʼy parang hangin lamang na dumadaan,

⁶o kayaʼy parang anino na nawawala.

Abala siya sa mga bagay na wala namang kabuluhan.

Nagtitipon siya ng kayamanan, ngunit kapag siyaʼy namatay,

hindi na niya alam kung sino ang makikinabang.

⁷At ngayon, Panginoon, ano pa ang aasahan ko?

Kayo lang ang tanging pag-asa ko.

⁸Iligtas nʼyo ako sa lahat kong kasalanan,

at huwag nʼyong hayaang pagtawanan ako ng mga hangal.

⁹Akoʼy mananahimik at hindi na ibubuka pa ang aking bibig,

dahil nanggaling sa inyo ang pagdurusa kong ito.

¹⁰Huwag nʼyo na akong parusahan.

Akoʼy parang mamamatay na sa dulot nʼyong kahirapan.

¹¹Dinidisiplina nʼyo ang tao

kapag siya ay nagkakasala.

Katulad ng gamo-gamo,

inuubos nʼyo rin ang kanilang mga pinahahalagahan.

Tunay na ang buhay ng tao

ay pansamantala lamang.

¹²“Panginoon , dinggin nʼyo ang dalangin ko.

Pakinggan nʼyo ang paghingi ko

ng tulong sa inyo.

Huwag nʼyo sanang balewalain

ang aking mga pag-iyak.

Dahil dito sa mundo akoʼy dayuhan lamang,

gaya ng aking mga ninuno,

sa mundo ay lilisan.

¹³Huwag na kayong magalit sa akin,

upang akoʼy maging masaya

bago ako mamatay.”