Awit 8

¹Kung naging kapatid lamang sana kita,

na pinasuso ng aking ina,

hahalikan kita

saanman tayo magkita,

at hindi nila ako pag-iisipan ng masama.

²Dadalhin kita sa bahay ng aking ina,

kung saan akoʼy tinuruan niya.

Paiinumin kita ng mabangong alak

na mula sa katas

ng aking mga pomegranata.

³Nasa ilalim ng ulo ko

ang kaliwang bisig mo,

at ang kanang bisig mo namaʼy

niyayakap ako.

⁴Kayong mga babae ng Jerusalem,

mangako kayo

na hindi ninyo hahayaan

na ang pag-ibig ay umusbong

hanggaʼt hindi pa dumarating

ang tamang panahon.

⁵Sino kaya itong dumarating mula sa ilang

na nakahilig sa kanyang minamahal?

Ginising ko ang iyong damdamin,

doon sa ilalim ng puno ng mansanas,

kung saan ka isinilang.

⁶Iukit mo ang pangalan ko

sa puso mo

upang patunayan na ako

lamang ang mahal mo.

At ako lamang ang yayakapin

ng mga bisig mo.

Makapangyarihan ang pag-ibig

gaya ng kamatayan;

maging ang pagnanasa

ay hindi mapipigilan.

Ang pag-ibig ay parang lumiliyab

at lumalagablab na apoy.

⁷Kahit laksa-laksang tubig,

hindi ito mapipigilan.

Sinumang magtangkang bilhin ito

kahit ng lahat niyang yaman

ay baka malagay lamang sa kahihiyan.

⁸May kapatid kaming dalagita,

at ang kanyang dibdib

ay hindi pa nababakas.

Ano ang aming gagawin

sa araw na siyaʼy ipagkasundo

upang ikasal?

⁹Siya ba ay tulad ng isang pader?

Magtatayo kami ng mga tore ng pilak

sa ibabaw niya.

Siya ba ay tulad ng isang pinto?

Babarikadahan namin siya ng tablang sedro.

¹⁰Ako ngaʼy isang pader,

at ang dibdib koʼy parang mga tore.

Kaya sa paningin ng aking mahal

pinapanatag ko siya.

¹¹May ubasan si Solomon sa Baal-hamon

na kanyang pinauupahan

sa mga magsasaka roon.

Bawat isa sa kanilaʼy nagbibigay sa kanya

ng isang libong piraso ng pilak

bilang parte niya sa ubasan.

¹²Ikaw ang bahala Solomon,

kung ang parte mo

ay isang libong piraso ng pilak

at ang parte ng mga magsasaka

ay dalawandaang piraso ng pilak.

Ngunit ako na ang bahala

sa sarili kong ubasan.

¹³O irog kong namamasyal sa hardin,

mabuti pa ang mga kaibigan mo,

naririnig nila ang iyong tinig.

Iparinig mo rin ito sa akin.

¹⁴Halika, aking mahal.

Tumakbo ka nang mabilis

gaya ng usa sa kabundukan

na punong-puno ng mga halamang ginagawang pabango.