Ang Karunungan ni Solomon 18

Sumikat ang Liwanag sa mga Israelita

¹Ngunit para sa iyong bayang banal, nagniningning ang liwanag.[#Exo. 13:17-22.]

Ang tinig nila'y naririnig ng kanilang mga kaaway ngunit di sila nakikita,

at ipinapalagay na mapalad sapagkat di naghihirap.

²Ang mga kaaway nila'y nagpapasalamat, sapagkat kahit na ginawan ng masama ay hindi gumaganti.

Sila'y humingi ng tawad dahil sa kanilang pakikipag-away.

³Kaya, sa paglalakbay nila patungo sa ibang lupain,

sila'y pinasubaybayan mo sa haliging apoy.

Parang araw na nagliliwanag ngunit hindi sila nasusunog sa makasaysayang paglalakbay na iyon.

⁴Nararapat lang sa kanilang mga kaaway na pagkaitan ng liwanag at ibilanggo sa kadiliman,

pagkat ibinilanggo nila ang iyong bayan

na naging kasangkapan sa pagsasabog ng liwanag ng iyong Kautusan sa buong daigdig.

Pagkamatay ng mga Panganay

⁵Pinatay nila ang mga sanggol ng iyong bayan maliban sa isang nailigtas,

Kaya pinatay mo rin ang kanilang mga sanggol,

at nilipol mo ang kanilang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking baha.

⁶Ang mangyayari sa gabing iyon ay ipinagpauna mong sabihin sa aming mga ninuno,

upang magalak sila sa katuparan ng iyong mga pangakong pinagtiwalaan nila.

⁷Alam ng iyong bayan na ililigtas mo

ang mga matuwid at paparusahan ang kanilang mga kaaway.

⁸Ang paraang ginamit mo sa pagpaparusa sa aming mga kaaway

ay siya mo ring ginamit na pantawag sa amin,

upang kami'y bahaginan mo ng iyong karangalan.

⁹Ang mga tapat na anak ng mabuting bayang ito ay lihim na naghahandog.

Nagkaisa silang sumunod sa mga utos ng Diyos at magsama sa hirap at ginhawa.

Noon pa'y inaawit na nila ang matatandang awit na ito ng papuri.

¹⁰Samantala, ang panaghoy ng kanilang mga kaaway ay abot sa buong paligid,

dahil sa pagkamatay ng kanilang mga anak.

¹¹Iisa ang parusang iginawad sa alipin at sa panginoon.

Iisa ang kapalarang sinapit ng hari at ng karaniwang tao.

¹²Pare-pareho silang namatayan.

Hindi mabilang ang mga bangkay na iisa ang ikinamatay.

Kakaunti ang natira sa kanila,

at hindi nila kayang ilibing ang napakaraming patay.

Sa isang kisap-mata, ang pinakamamahal nilang mga anak ay namatay na lahat.

¹³Noong una'y wala silang pinaniniwalaan liban sa kapangyarihan ng kanilang salamangka.

Ngunit nang mamatay ang kanilang mga panganay, naniwala rin silang ikaw, O Diyos, ang ama ng bayang Israel.

¹⁴Payapa at tahimik ang lahat,

nangangalahati na ang gabi,

¹⁵walang anu-ano'y bumabâ ang makapangyarihan mong mga salita,

mula sa iyong maharlikang trono sa langit,

pumagitna sa lupaing iyon na itinalaga mong wasakin

gaya ng mabagsik na mandirigma.

¹⁶Taglay niya ang matalim na tabak ng iyong mga utos.

Tumayo siya, ang ulo niya'y abot sa langit,

at pinalaganap ang kamatayan sa buong lupain.

¹⁷Walang anu-ano, nakakita sila ng nakakatakot na mga mukha,

at sila'y pinagharian ng takot.

¹⁸Kabi-kabila ay may nabubuwal na naghihingalo.

Bawat isa'y nagsasabi kung bakit siya namamatay.

¹⁹Ipinagpauna ito sa kanila sa pamamagitan ng isang nakakatakot na panaginip,

upang bago sila mamatay ay malaman nila ang dahilan.

Iniligtas ang mga Israelita

²⁰Ang mga matuwid man ay nakaranas din ng kamatayan sa kanilang paglalakbay sa ilang,[#Bil. 16:41-50.]

ngunit hindi iyon nagtagal at tumigil.

²¹Isang taong walang kasalanan ang nagligtas sa kanila noon.

Ginawa niya ang nararapat niyang gawin bilang pari.

Nanalangin siya at nagsunog ng insenso.

Nanindigan siya sa harap ng iyong poot.

Ipinakilala niyang siya ay iyong lingkod.

²²Nagtagumpay siya sa poot na iyon,[#18:22 Sa ibang manuskrito'y .]

hindi sa pamamagitan ng lakas

kundi sa pamamagitan ng panalangin,

at pagbanggit sa iyong mga pangako sa kanilang mga ninuno.

²³Nang nakabunton na ang mga patay, namagitan na siya,

at napigil niya ang galit ng Diyos,

at tumigil ang salot.

²⁴Sa mahaba niyang balabal ay nakalarawan ang buong daigdig.

Ang alaala ng kanilang mga ninuno ay nakaukit sa apat na hilera ng mamahaling bato,

at ang iyong karangalan ay nasa korona sa kanyang ulo.

²⁵Dahil sa mga ito, napahinuhod ang Anghel ng Kamatayan.[#18:25 Sa literal ay .]

At ang karanasang iyon ay sapat na upang matakot ang bayan mo.

Hindi na kailangang danasin nila ang buong bigat ng galit mo.