Księga Psalmów 57

¹Przewodnikowi chóru na nutę: „Nie zatracaj”. Klejnot Dawida; gdy się schronił przed Saulem do jaskini.

²Zmiłuj się nade mną, Boże, miej litość nade mną, gdyż do Ciebie chroni się moja dusza, i pod cień Twoich skrzydeł się uciekam, aż przeminie niedola.

³Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który też o mnie postanawia.

⁴Ześle z niebios i mnie wspomoże; On, którego lży ten czyhający na mnie. Sela. Bóg ześle Swoją łaskę i Swoją prawdę.

⁵Moja dusza przebywa pośród lwów, wśród zapalczywych ludzi; ich zęby są jak oszczepy i strzały, a ich język jak ostry miecz.

⁶Wywyż się, Panie, nad niebiosa, oraz nad całą ziemię Twoją chwałą.

⁷Moim krokom przygotowali sidła, więc zgnębiona jest moja dusza; wykopali przede mną jamę, lecz sami w nią powpadali. Sela.

⁸Utwierdzone jest moje serce, Boże, niewzruszone jest moje serce; śpiewam oraz wysławiam.

⁹Rozbudź się mój duchu, ocuć się lutnio i cytro, gdy budzę się wraz z jutrzenką.

¹⁰Będę Cię wysławiał wśród narodów, będę Ci śpiewał pośród ludów;

¹¹Bo wielką aż po niebiosa jest Twoja łaska i pod obłoki Twa prawda.

¹²Wywyż się, Panie, nad niebiosa, oraz nad całą ziemię Twoją chwałą.