The chat will start when you send the first message.
1Salomon, syn Dawida, umocnił zatem swoje panowanie, a PAN , jego Bóg, był z nim i wyniósł go wysoko.
2Salomon wezwał całego Izraela, dowódców tysięcy i setek, sędziów i wszystkich książąt Izraela, naczelników rodów,
3i wraz z całym zgromadzeniem udał się na wzgórze w Gibeonie. Tam znajdował się Boży namiot spotkania, który Mojżesz, sługa PANA , sporządził na pustyni.
4Skrzynię Bożą Dawid przeniósł z Kiriat-Jearim na miejsce, które dla niej przygotował. Rozpiął dla niej namiot w Jerozolimie.
5Jednak brązowy ołtarz, który zbudował Besalel, syn Uriego, wnuk Chura, stał przed przybytkiem PANA . Tam Salomon wraz ze zgromadzeniem postanowił Go szukać.
6Przystąpił zatem do brązowego ołtarza stojącego przed PANEM , przed namiotem spotkania, i złożył na nim cielca w ofierze całopalnej.[#1:6 Lub: tysiąc ofiar całopalnych , pod. G; hbr. tysiąc , אֶלֶף (), oznacza również cielca . Za znaczeniem cielec przemawia spostrzeżenie, że aby ofiarować 1000 cielców w ciągu dnia, należałoby przez szesnaście godzin co minutę składać jedno zwierzę.]
7Tej nocy ukazał się Salomonowi Bóg. Powiedział: Proś, co mam ci dać?
8Salomon na to: Ty Dawidowi, mojemu ojcu, okazałeś wielką łaskę i mnie uczyniłeś po nim królem.
9Teraz, PANIE , Boże, niech potwierdzi się Twoje Słowo, które dałeś mojemu ojcu Dawidowi, gdyż Ty uczyniłeś mnie królem nad ludem tak licznym, jak proch ziemi.[#1:9 Lub: Twoja obietnica .]
10Daj mi teraz mądrość i wiedzę. Chciałbym umieć prowadzić sprawy Twego ludu, bo bez tego, kto sobie poradzi z ludem tak wielkim, jak ten?[#1:10 Lub: bo pragnąłbym umieć dobrze sądzić ten lud .]
11Wtedy Bóg oznajmił Salomonowi: Ponieważ to pragnienie jest bliskie twemu sercu, a nie prosiłeś o bogactwo, skarby ani sławę, nie prosiłeś o śmierć dla tych, którzy cię nienawidzą, ani o długie życie, ale właśnie o mądrość i wiedzę, by móc sądzić mój lud, nad którym ustanowiłem cię królem,
12ta mądrość i wiedza zostaną ci dane. Dam ci także bogactwo, skarby i sławę, jakimi nie cieszyli się królowie przed tobą i jakimi nie będą cieszyć się po tobie.
13Potem Salomon wrócił ze wzgórza w Gibeonie, sprzed namiotu spotkania, do Jerozolimy i stamtąd panował nad Izraelem.
14Salomon nagromadził rydwanów i jazdy, tak że miał tysiąc czterysta rydwanów i dwanaście tysięcy wierzchowców. Rozmieścił je w miastach rydwanów i przy sobie, jako królu, w Jerozolimie.[#1:14 , hbr. פָּרָשָׁים, jeźdźców , rumaków .]
15Naskładał też król w Jerozolimie tyle srebra i złota, co kamieni, i tyle cedrów, ile sykomor w Szefeli.
16Konie Salomona pochodziły z Egiptu i Koe. Kupcy króla nabywali je w Koe po określonej cenie.[#1:16 , hbr. מִצְרַיִם, zob. Pwt 17:16; 2Krl 7:6; być może: Musri , hbr. מֻצְרִי, kappadockie wybrzeże Azji Mniejszej, pod. jak pobliskie Koe.; #1:16 , hbr. קֹוֵא, miasto w Cylicji, lub: zbiory , grupy , hbr. מִקְוֶה.]
17Sprowadzali z Egiptu rydwan za sześćset sykli srebra, a konia za sto piećdziesiąt. Na takich warunkach, za pośrednictwem kupców, sprowadzali je do wszystkich królów chetyckich oraz aramejskich.[#1:17 Tj. 7,2 kg.; #1:17 Tj. 1,8 kg.; #1:17 , בְּיָדָם, G w 1Krl 10:29 drogą morską , hbr. בְּיָם.]
18Salomon postanowił przy tym zbudować świątynię oraz pałac królewski.