The chat will start when you send the first message.
1W siedemnastym roku panowania Pekacha, syna Remaliasza, władzę królewską objął Achaz, syn Jotama, króla Judy.[#16:1 Wg niektórych Gᵐˢˢ: w osiemnastym .; #16:1 , hbr. אָחָז, czyli: własność .]
2Achaz miał dwadzieścia lat, kiedy zaczął rządzić, a panował w Jerozolimie szesnaście lat.
Nie czynił on tego, co prawe w oczach PANA , jego Boga, nie przypominał w tym swojego ojca Dawida.
3Kroczył raczej drogą królów Izraela. Nawet swojego syna przeprowadził przez ogień obrzydliwym zwyczajem narodów, które PAN wygonił przed Izraelitami.[#16:3 Być może oznacza to spalenie.]
4Składał też ofiary i spalał kadzidła w świątynkach, na wzgórzach i pod każdym zielonym drzewem.
5W tym czasie Resin, król Aramu, i Pekach, syn Remaliasza, król Izraela, wyruszyli na Jerozolimę i oblegli w niej Achaza, lecz nie zdołali go pokonać.
6W tym też czasie Resin, król Aramu, przywrócił Aramowi Elat i wypędził stamtąd Judejczyków. Do Elat weszli Edomici i mieszkają tam do dnia dzisiejszego.[#16:6 , לַאֲרָם, pod. G, gr. Συρίᾳ.; #16:6 , wg hbr. אֲדוֹמִים; Aramejczycy , wg hbr. אֲרַמִּים. Może to świadczyć o przymierzu Aramu z Edomem, zob. 2Krn 28:17-18.]
7Tymczasem Achaz wysłał posłów do Tiglat-Pilesera, króla Asyrii, z taką wiadomością: Jestem twoim sługą i synem. Wyrusz i wybaw mnie z mocy króla Aramu i króla Izraela, którzy powstali przeciwko mnie.
8Achaz wziął też srebro i złoto znajdujące się w świątyni PANA oraz w skarbcach pałacu królewskiego i posłał je w darze królowi Asyrii.[#16:8 , hbr. שֹׁחַד, oznacza też łapówkę , prezent służący przekupieniu kogoś.]
9Król Asyrii przychylił się do jego prośby, uderzył na Damaszek, zdobył miasto, jego ludność uprowadził do Kir, a Resina stracił.
10Gdy król Achaz wyruszył do Damaszku, aby spotkać się z Tiglat-Pileserem, królem Asyrii, zobaczył tam ołtarz. Jego podobiznę wraz z planami jego budowy przesłał szybko do kapłana Uriasza.[#16:10 , hbr. אוּרִיָּה, czyli: światłem l. moim światłem .]
11I kapłan Uriasz zbudował ołtarz dokładnie według przesłanego mu wzoru, tak że król Achaz po powrocie z Damaszku zastał ołtarz gotowy.
12Gdy król przybył na miejsce i zobaczył ołtarz, zbliżył się i złożył na nim ofiary.[#16:12 Lub: wszedł na niego .]
13Spalił swoją ofiarę całopalną, ofiarę z pokarmów, wylał ofiarę z płynów i pokropił ołtarz krwią ofiary pokoju.
14Natomiast ołtarz z brązu, który dotąd stał przed PANEM , usunął sprzed świątyni, spomiędzy nowego ołtarza a świątyni PANA , i ustawił go z tyłu nowego ołtarza, od północy.
15Król Achaz nakazał też kapłanowi Uriaszowi: Na ołtarzu wielkim spalaj ofiarę całopalną poranną i ofiarę z pokarmów wieczorną, całopalną ofiarę królewską wraz z jej ofiarą z pokarmów oraz ofiarę całopalną całego ludu kraju wraz z jej ofiarą z pokarmów i ofiarą z płynów. Wylewaj na niego także całą krew ofiary całopalnej i krew ofiary rzeźnej. Ołtarz brązowy natomiast zostaw mnie do szukania wyroczni.
16Kapłan Uriasz postąpił dokładnie tak, jak mu rozkazał król Achaz.
17Król Achaz kazał też przeciąć listwy ruchomych podstaw i pousuwać spoczywające na nich umywalnie. Polecił zdjąć kadź zwaną morzem znad brązowych cielców, na których się opierała, i ustawił ją na kamiennej posadzce.
18Kazał również usunąć zadaszenie wykorzystywane w szabat, pobudowane w świątyni, i przebudował wejście królewskie do świątyni PANA , a zrobił to ze względu na króla Asyrii.
19Pozostałe sprawy Achaza, których dokonał, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Judy.
20Gdy Achaz spoczął ze swoimi przodkami, został pochowany przy nich w Mieście Dawida, a władzę po nim objął jego syn Hiskiasz.