The chat will start when you send the first message.
1W pierwszym roku panowania Dariusza, syna Ahaszwerosza z rodu medyjskiego, który został uczyniony królem państwa chaldejskiego,[#9:1 Wg G: syna Kserksesa , aram. חשיארש, pers. Kszayarsza .]
2w pierwszym roku jego panowania, ja, Daniel, zwróciłem uwagę, że w księgach podana jest liczba lat, które — zgodnie ze Słowem PANA do proroka Jeremiasza — miały upłynąć nad ruinami Jerozolimy. Chodzi o siedemdziesiąt lat.[#9:2 : (1) okres 605-538 r. p. Chr., zob. Dn 1:1, czyli do powrotu pierwszej fali wygnańców w następstwie dekretu Cyrusa; (2) okres od 586-515 r. p. Chr., czyli od zburzenia świątyni przez Nebukadnesara, do jej odbudowania pod wodzą Zorobabela (Ezd 6:15). Daniel modli się zgodnie z Jr 29:10-14. Wydaje się, że Daniel reprezentuje pierwszą z wymienionych opcji, zob. Jr 25:12; 29:10.]
3Zwróciłem się z tym do Pana, Boga, aby zgłębić tę rzecz w modlitwie, w prośbach o miłosierdzie, w poście, we włosiennicy i w popiele.[#9:3 Lub: (1) by pytać [Go o to] ; (2) by o to zabiegać .]
4Modliłem się więc do PANA , mojego Boga, i w modlitwie wyznałem: Ach, Panie, Boże wielki i budzący lęk, dochowujący przymierza i okazujący łaskę tym, którzy Cię kochają i przestrzegają Twoich przykazań.
5Zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, postępowaliśmy bezbożnie i zbuntowaliśmy się, i odstąpiliśmy od Twoich przykazań i praw.
6I nie słuchaliśmy Twoich sług, proroków, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego ludu mieszkającego w ziemi.[#9:6 Tj. jako Twoi przedstawiciele.]
7Po Twojej stronie, Panie, jest sprawiedliwość, a nam — jak to jest dzisiaj — wstyd okrywa twarz, nam, pochodzącym z Judy, mieszkańcom Jerozolimy, a też całemu Izraelowi — bliskim i dalekim we wszystkich krajach, po których rozproszyłeś nas z powodu niewierności, jakiej się dopuścili wobec Ciebie.
8PANIE ! Wstyd okrywa twarz nam, naszym królom, naszym książętom i naszym ojcom, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.
9Lecz u Ciebie, Pana, naszego Boga, jest miłosierdzie i przebaczenie, gdyż zbuntowaliśmy się przeciwko Tobie
10i nie słuchaliśmy głosu PANA , naszego Boga, wzywającego nas, by postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.
11I cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i odwrócił się, aby nie słuchać Twojego głosu. Dlatego dotknęła nas klątwa i przysięga zapisana w Prawie Mojżesza, sługi Bożego, gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko niemu.[#9:11 Lub: nie być posłusznym Twojemu głosowi .]
12I spełnił swoje słowa, które wypowiedział przeciwko nam i przeciwko naszym sędziom, którzy nas sądzili, że sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, gdyż pod całym niebem nie miało miejsca to, co wydarzyło się w Jerozolimie.
13Jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, spadło na nas całe to nieszczęście, a my nie ubłagaliśmy PANA , naszego Boga, przez odwrócenie się od naszych win i poprzez wnikliwe poznawanie Twojej prawdy.[#9:13 Lub: (1) rozumne zastosowanie się do Twojej prawdy ; (2) zastanowienie się nad Twoją wiernością .]
14Dlatego PAN dopilnował nieszczęścia i sprowadził je na nas, ponieważ sprawiedliwy jest PAN , nasz Bóg, we wszystkich dziełach, których dokonał — ale my nie słuchaliśmy Jego głosu.[#9:14 Lub: nie byliśmy posłuszni Jego głosowi .]
15Lecz teraz, Panie, Boże nasz, który wyprowadziłeś swój lud mocną ręką z ziemi egipskiej i swoje imię uczyniłeś sławnym, jak to jest dzisiaj — zgrzeszyliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.
16Panie! Według Twej całej sprawiedliwości niech odwróci się, prosimy, Twój gniew i Twoje wzburzenie od Twojego miasta, Jerozolimy, od Twojej świętej góry, gdyż z powodu naszych grzechów i win naszych ojców Jerozolima wraz z Twoim ludem została wydana na hańbę wszystkim, którzy nas otaczają.
17Lecz teraz wysłuchaj, Boże nasz, modlitwy Twojego sługi i jego prośby o miłosierdzie. Rozjaśnij swoje oblicze nad Twoją doszczętnie zniszczoną świątynią — ze względu na siebie samego, Panie!
18Nakłoń, mój Boże, swojego ucha i usłysz. Otwórz swoje oczy i spójrz na nasze zniszczenia i na miasto, które jest nazwane Twym imieniem. Gdyż nie ze względu na naszą sprawiedliwość składamy przed Twoje oblicze nasze prośby o miłosierdzie, lecz ze względu na Twoje wielkie miłosierdzie.
19O Panie, usłysz, o Panie, odpuść! O Panie, dostrzeż i spraw! Nie zwlekaj, przez wzgląd na siebie, mój Boże, bo Twoim imieniem nazwane jest to Twoje miasto i Twój lud!
20A gdy jeszcze mówiłem, modliłem się i wyznawałem mój grzech oraz grzech mojego ludu, Izraela, i zanosiłem moje błaganie przed oblicze PANA , mojego Boga, za świętą górę mojego Boga —
21gdy więc jeszcze mówiłem w modlitwie, ta postać, Gabriel, którego zobaczyłem poprzednio w widzeniu, przyleciał do mnie, ponaglony, mniej więcej w czasie ofiary wieczornej.[#9:21 , hbr. אִישׁ (), człowiek . Jednak w Dn 8:15 przedstawiony on został jako ktoś przypominający mężczyznę z wyglądu.; #9:21 mnie, ponaglony , lub: przyleciał do mnie, zmęczonego .]
22Wyjaśnił mi rzecz w tych słowach: Danielu, wyszedłem przed chwilą, aby pomóc ci to jasno zrozumieć.
23Już na początku, gdy zacząłeś prosić o miłosierdzie, wyszło Słowo, a ja właśnie przybyłem, aby ci je oznajmić, gdyż jesteś cennym skarbem. Zrozum więc to Słowo i rozważ to widzenie![#9:23 , hbr. חֲמוּדָה (), lub: osobą drogocenną, miłą , wielce poważaną .]
24Siedemdziesiąt tygodni[#9:24 , hbr. שָׁבֻעִים (), lub: siódemek : termin ten odnosi się do tygodnia w: Rdz 29:27-28; Wj 34:22; Kpł 12:5; Lb 28:26; Pwt 16:9-10; 2Krn 8:13; Jr 5:24; Dn 10:2-3; w tym przypadku jednak ma zastosowanie szersze.]
wyznaczono twojemu ludowi
i twojemu świętemu miastu,
dla dopełnienia się nieprawości,
dla rozprawienia się z grzechem,
dla przebłagania za winę,
dla wprowadzenia wiecznej
sprawiedliwości,
dla potwierdzenia widzenia i proroka
i dla namaszczenia miejsca
najświętszego.
25Dlatego wiedz i zrozum:
Od wyjścia zarządzenia o tym,
by wrócić i budować Jerozolimę,
do Pomazańca-Księcia
jest siedem tygodni
i sześćdziesiąt dwa tygodnie —
powróci i będzie odbudowana
z rynkiem i wałami obronnymi —
chociaż w trudnych czasach.
26A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach
Pomazaniec będzie zabity i nic Mu —
a miasto i świątynię splądruje lud
przychodzącego księcia,
jego zaś kresem powódź —
i do końca wojna,
postanowione spustoszenia.
27I doprowadzi do potwierdzenia
przymierza
z wieloma —
na jeden tydzień;
a w połowie tygodnia
spowoduje zniesienie ofiary
krwawej i z pokarmów.
I na krańcu [pasma] obrzydliwości
[będzie] wywołujący spustoszenie —
aż dopełnienie, owszem, postanowione,
wyleje się na pustoszącego.