Księga Kaznodziei 3

Księga Kaznodziei 3

W zgodzie z przemijaniem

¹Wszystko ma swój czas.

Na każdą sprawę pod niebem

przychodzi kiedyś pora:

²Jest czas rodzenia i czas umierania;

jest czas sadzenia i czas zbiorów.

³Jest czas ranienia i czas leczenia;

jest czas burzenia i czas budowy.

⁴Jest czas płaczu i czas uśmiechu;

jest czas żalu i czas tańca.

⁵Jest czas rozrzucania kamieni

i czas ich zbierania;

jest czas pieszczot i czas rozłąki.

⁶Jest czas szukania i czas straty;

jest czas gromadzenia i czas wyrzucania.

⁷Jest czas rozdzierania i czas zszywania;

jest czas milczenia i czas mówienia.

⁸Jest czas miłości i czas nienawiści;

jest czas wojny i czas pokoju.

⁹Jaki pożytek ma pracujący

z tego, że się trudzi?

¹⁰Znam to zadanie, z którego Bóg zrobił ludziom zajęcie.

¹¹Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ludzkie serca, tak jednak, aby człowiek nie mógł w pełni pojąć dzieła, za którego dokonaniem stoi Bóg.

¹²Przekonałem się i wiem:

Nic nie jest dla ludzi lepsze

niż to, by iść przez życie

radośnie i pożytecznie.

¹³Bo przecież darem Boga jest to, że człowiek może jeść i pić, i przy całym swym trudzie oglądać to, co dobre.

¹⁴Wiem również, że:

Wszystko, co Bóg czyni,

trwać będzie na wieki —

nic do tego dodać

i nic ująć z tego.

Bóg natomiast to czyni,

aby się Go bano.

¹⁵To, co było, znów będzie,

a co ma być, już było,

Bóg także poszukuje

tego, co szukane.

¹⁶I jeszcze to dostrzegłem pod słońcem:

Miejsce prawa może zająć

niegodziwość,

a miejsce sprawiedliwości —

przestępstwo.

¹⁷I pomyślałem:

Bóg będzie sądził

sprawiedliwego i bezbożnego,

bo na każdą sprawę jest pora —

właściwa chwila na każdy czyn.

¹⁸Pomyślałem dalej: Ze względu na synów ludzkich, aby ich poddać próbie, Bóg chce im pokazać, że nie są lepsi od zwierząt.[#3:18 Lub: oczyścić .]

¹⁹Bo los synów ludzkich jest taki jak los zwierząt. Jak ci umierają, tak umierają tamte — i wszyscy mają takiego samego ducha. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.[#3:19 Lub: takie samo tchnienie l. jednego ducha .]

²⁰Wszystko zmierza do jednego miejsca.

Wszystko z prochu powstało

i w proch się obraca.

²¹Kto wie, czy duch istot ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

²²Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł — taki jest jego dział.[#3:22 Lub: w tym jego nagroda .]

Bo kto może mu objawić,

co stanie się po nim?