Ezechiela 19

Ezechiela 19

Skarga na los książąt Izraela

¹A ty wznieś pieśń żałobną o panujących Izraela.

²Powiedz:

O, jaką lwicą była

twoja matka!

Wylegiwała się

pomiędzy lwami

i wśród młodych lwów

wychowała szczenięta.

³A jedno z nich wyrosło

na młodego lwa,

który nauczył się

porywać łup —

i napadać na ludzi.

⁴Narody na tę wieść

schwytały go w swą sieć,

wprawiły w nozdrza hak

i wzięły do Egiptu.

⁵Gdy lwica zobaczyła,

że nie ma już nadziei,

wybrała inne ze swych

lwiąt

i skupiła się na nim.

⁶Młody obracał się wśród lwów,

a kiedy trochę podrósł,

nauczył się porywać łup,

napadał także ludzi.

⁷Dobierał się do ich warowni[#19:7 Lub: do ich wdów .]

i pustoszył całe miasta.

Zamierał kraj i wszystko,

co w nim,

gdy rykiem się zapowiadał.

⁸W końcu ściągnęły przeciw

niemu

ościenne narody,

zastawiły na niego sieć

i także go schwytały.

⁹Na szyi zacisnęły mu

kolczastą obrożę

i siłą zaciągnęły go

do króla Babilonu.

Ten zaś osadził go

w więzieniu

i nikt już nie słyszał ryku

na górach w Izraelu.

¹⁰O tak, owocowała

twoja matka,

zdobna w gęste liście,

niczym krzew w winnicy

nawadnianej obficie.

¹¹Mocne miała gałęzie —

na berła dla panujących!

Sięgała bardzo wysoko

warkoczami liści

i była widoczna daleko

dzięki pędom rozlicznym.

¹²Ale wyrwano ją w gniewie

i rzucono na ziemię.

Wschodni wiatr ją wysuszył,

pozrywano owoce.

Wyschły mocne gałęzie,

zniszczyły je płomienie.

¹³A teraz? Przesadzono ją

i tkwi na pustyni,

marnieje w suchej, spieczonej

słońcem ziemi.

¹⁴Z jej pnia wyszedł ogień,

strawił latorośle i owoc —

nie ma już mocnych gałęzi

na berło panującego.

Pozostał żal — jest pieśń żałobna.