Izajasza 10

Izajasza 10

Biada prawodawcom!

¹Biada tym, którzy ustanawiają

niegodziwe ustawy,

i tym, którzy wypisują

krzywdzące wyroki,

²aby odepchnąć biednych od sądów

i uniemożliwić dochodzenie

słusznych praw

ubogim mojego ludu,

tak by wdowy stawały się ich łupem

i by można było ograbić sieroty.

³Ciekawe, co zrobicie w dniu nawiedzenia

i zniszczenia, które nadciąga z daleka?

Do kogo wówczas pobiegniecie po ratunek

i gdzie wtedy zostawicie swe bogactwo?

⁴Pozostanie wam tylko skulić się

wśród pojmanych

albo paść pod stertą zabitych!

Mimo to nie ustał Jego gniew,

a Jego ręka pozostaje wyciągnięta.

Zapowiedź upadku Asyrii!

⁵Biada Asyryjczykowi, lasce

mojego gniewu!

W jego ręku jest rózga mojego

wzburzenia!

⁶Poślę go przeciw narodowi

niegodziwemu,

wyprawię przeciw ludowi,

na który się gniewam,

aby zgarniał łup i brał zdobycz,

i uczynił je miejscem

deptanym

jak błoto na ulicy.

⁷Jednak on nie tak to zrozumiał,

jego serce nie tak to pojęło.

Raczej postanowił w swym sercu

zniszczyć

i wytępić niemało narodów.

⁸Twierdzi bowiem:

Czyż wszyscy moi wodzowie nie są królami?

⁹Czy z Kalne nie stało się tak, jak z Karkemisz,

z Arpadem tak, jak z Chamatem,

a z Samarią tak, jak z Damaszkiem?

¹⁰Moja ręka dosięgła tych państw.

Ujęła też ich bożki,

choć ich posągi były okazalsze niż te

z Jerozolimy i Samarii.

¹¹Jak więc uczyniłem Samarii

i jej bożkom,

tak uczynię Jerozolimie wraz

z jej bóstwami!

¹²Lecz stanie się inaczej — gdy Pan dokona

całego swego dzieła na górze Syjon

i w Jerozolimie!

Nawiedzę owoc pychy serca

króla Asyrii

i dumne spojrzenie jego oczu!

¹³Ponieważ powiedział:

Uczyniłem to mocą mojej ręki,

dzięki mojej mądrości,

gdyż jestem rozumny.

Zniosłem granice ludów,

splądrowałem ich skarbce,

powaliłem niczym mocarz

ich mieszkańców!

¹⁴Sięgnąłem swą ręką jak do gniazda,

wybrałem stamtąd bogactwo ludów.

I jak zagarniają porzucone jajka,

tak ja zagarnąłem całą ziemię.

Nikt nie odważył się poruszyć skrzydłem

albo otworzyć swego dzioba i pisnąć!

¹⁵Czy siekiera puszy się przed tym,

który nią rąbie?

Czy piła wynosi się nad tego,

który nią trze?

Jak gdyby laska wywijała tym,

który ją podnosi,

jak gdyby kij unosił tego,

który nie jest z drewna!

¹⁶Dlatego Pan, PAN Zastępów,

ześle na niego wyniszczającą chorobę,

a pod jego potęgą roznieci ogień —

i spłonie!

¹⁷Światło Izraela będzie ogniem,

a jego Święty płomieniem;

doszczętnie pochłonie jego ciernie

i oset — uczyni to w jednym dniu.

¹⁸Wspaniałość jego lasu i sadu

z duszą i ciałem wyniszczy!

I będzie tak, jak z chorym,

z którego uchodzi życie.

¹⁹A co do reszty drzew lasu,

ich liczba będzie tak mała,

że chłopiec będzie w stanie

podać ją bez trudu.

²⁰W tym dniu reszta Izraela i uratowani z domu Jakuba nie będą się już opierać na tym, który ich bije. Będą opierać się na PANU , Świętym Izraela — prawdziwie.

²¹Reszta zawróci, reszta Jakuba, do Boga Mocnego.[#10:21 , hbr. שְׁאָר יָשׁוּב (), to imię syna proroka.]

²²Bo choćby twój lud, Izraelu, był jak piasek morski, zawróci tylko reszta. Zagłada postanowiona. Nadciąga sprawiedliwość.

²³Tak! Pan, PAN Zastępów, postanowił dokonać zniszczenia w całej ziemi.

²⁴Dlatego tak mówi Pan, PAN Zastępów: Nie bój się, mój ludu, który mieszkasz na Syjonie, nie bój się Asyrii, która cię bije laską i swój kij podnosi na ciebie, jak to czyniono w Egipcie.

²⁵Gdyż jeszcze króciutka chwila, a moje wzburzenie ustanie i mój gniew zwróci się przeciw nim ku zagładzie.

²⁶PAN Zastępów podniesie nad nimi bat jak wtedy, gdy pokonano Midian przy Skale Oreba! Podniesie swój kij nad morzem, jak na drodze z Egiptu.

²⁷W tym dniu:

Usunie jego brzemię z twych ramion

i jarzmo z twojego karku —

zostanie ono zniszczone dzięki

powodzeniu.

²⁸[Asyryjczyk] najechał Ajat.

Przechodzi przez Migron.

W Mikmas zostawia swój tabor.

²⁹Przechodzi przez wąwóz.

Nocuje w Gebie.

Drży Rama!

Gibea Saulowa uciekła!

³⁰Krzycz na cały głos, córko Galim!

Nasłuchuj, Laisz!

O, biedne Anatot!

³¹Błąka się Madmena!

Mieszkańcy Gebim szukają

schronienia!

³²Jeszcze dziś postój w Nob!

Potrząśnie swą ręką górze córki Syjonu,

wzniesieniu Jerozolimy.

³³Oto Pan, PAN Zastępów,

zetnie gałęzie korony przepotężnym

ciosem!

Będą ścięte gałęzie wybujałe wysoko,

a wyniosłe — przygięte do dołu.

³⁴Żelazo wytnie gąszcz leśny,

a Liban, mimo swego majestatu, padnie!