Izajasza 13

Izajasza 13

Sąd nad Babilonem

¹Wyrok na Babilon, jak to zobaczył Izajasz, syn Amosa.

²Zatknijcie sztandar na obnażonym

szczycie góry!

Podnieście na nich głos!

Dajcie znak ręką! Niech wejdą

w bramy książąt!

³To Ja wezwałem

Mnie poświęconych.

To Ja zwołałem

mych bohaterów, aby okazać

mój gniew —

dumnych ze służby pod wodzą

mojego majestatu!

⁴Słychać odgłos tłumu na górach,

jakby licznego ludu!

Słychać zgiełk królestw,

zgromadzonych narodów!

To PAN Zastępów przegląda

zastępy bojowe!

⁵Ciągną z dalekiej ziemi,

z najdalszych krańców nieba —

PAN i narzędzia Jego gniewu,

by zniszczyć całą ziemię.

⁶Zawódźcie! Bo bliski jest

dzień PANA !

Przychodzi on od Wszechmocnego jako

niszczący cios!

⁷Dlatego opadają wszystkie ręce,

truchleje każde ludzkie serce.

⁸Wszystkich ogarnia strach!

Chwytają ich skurcze i bóle.

Wiją się jak przy porodzie.

Patrzą na siebie osłupiali,

a z twarzy bije żar.

⁹Oto nadchodzi dzień PANA — okrutny!

Dzień wzburzenia i gwałtownego gniewu!

Aby obrócić ziemię w pustkowie,

a grzesznikom na niej położyć kres!

¹⁰Tak! Gwiazdy niebios i ich

konstelacje

nie udzielą już swego światła!

Słońce pociemnieje o wschodzie,

a księżyc nie rozbłyśnie światłem!

¹¹I nawiedzę świat za zło,

a bezbożnych za ich winy!

Ukrócę pychę zuchwałych

i poniżę wyniosłość tyranów.

¹²Sprawię, że śmiertelnik

będzie rzadszy od złota,

a człowiek — od kruszcu z Ofiru.

¹³Wstrząsnę bowiem niebem

i ziemia zadrży w posadach,

poruszy je wzburzenie PANA Zastępów

w dniu, gdy wzbierze gwałtowność

Jego gniewu.

¹⁴I niczym spłoszona gazela,

niczym stado bez tego, kto je zbiera,

każdy zawróci do swojego ludu,

każdy będzie uciekał do swej

własnej ziemi.

¹⁵Każdego, którego znajdą, zabiją!

Każdego złapanego zwali miecz!

¹⁶Niemowlęta roztrzaskają na ich oczach,

splądrują im domy i zgwałcą kobiety!

¹⁷Oto pobudzę przeciwko nim Medów!

O srebro oni nie dbają,

w złocie się nie lubują.

¹⁸Młodzież zdziesiątkują ich łuki.

Dla płodów łona nie będzie litości.

I nad dziećmi w miłosierdziu nie drgnie oko!

¹⁹I padnie klejnot królestw — Babilon,

chluba i duma Chaldejczyków,

legnie w gruzach pod ciosem Boga,

jak Sodoma i Gomora!

²⁰Nie będzie zamieszkany na wieki

ani zasiedlony po wszystkie pokolenia.

Nie rozbije tam Arab namiotu

ani pasterze nie zatrzymają tam stad.

²¹Zadomowią się tam dzikie zwierzęta,

w domach zagnieżdżą się sowy.

Mieszkać tam będą strusice,

a kozły wyprawiać swe harce.

²²W pałacach rozgoszczą się hieny,

szakale we wspaniałych zamkach —

bo bliski już jest jego czas,

jego dni nie ulegną zwłoce.