Izajasza 26

Izajasza 26

Miasto dla ufających PANU

¹W tym dniu zaśpiewają w ziemi judzkiej tę pieśń:

Miasto mamy potężne!

Zapewnia nam On zbawienie —

mury i wał!

²Otwórzcie bramy!

Niech wejdzie naród prawy

i zawsze wierny!

³Twój cel jest wciąż taki sam:

Zapewniasz pokój,

pokój temu, kto Tobie zaufał.

⁴Ufajcie PANU , odtąd i na zawsze!

Gdyż PAN , JHWH , jest skałą wieczną!

⁵Tak, zrzuca siedzących wysoko,

gród niedostępny poniża,

poniża aż do ziemi —

rzuca go w proch!

⁶Tam depczą go nogi,

nogi upokorzonych

i stąpanie słabych.

Pieśń spragnionego sprawiedliwości

⁷Ścieżkę dla sprawiedliwego masz prostą,

równy jest trakt prawego —

Ty go równasz.

⁸Właśnie na ścieżce Twych rozstrzygnięć[#26:8 Lub: Twych sądów .]

oczekujemy Ciebie, PANIE ,

ku Twemu imieniu, ku wspominaniu

o Tobie, kieruje się

pragnienie duszy!

⁹Moja dusza pragnie Ciebie w nocy,

duch w moim wnętrzu

poszukuje Ciebie od rana,

bo gdy Twe rozstrzygnięcia dosięgają

ziemi,

mieszkańcy świata uczą się prawości.

¹⁰Potraktowany łaskawie, bezbożny

nie uczy się prawości,

w ziemi praworządnej

dopuszcza się nadużyć

i nie zważa na majestat PANA .

¹¹PANIE , Twa ręka już jest podniesiona —

lecz oni tego nie widzą!

Niech zobaczą! I niech się zawstydzą!

Żarliwość o lud,

tak, ogień przeznaczony dla Twych wrogów

niech ich pochłonie!

¹²PANIE ! Zapewnij nam pokój!

Bo też wszystkie nasze osiągnięcia

są właściwie Twoimi dziełami!

¹³PANIE , Boże nasz! Poza Tobą różni

panowie nami władali,

ale wzywamy jedynie Twoje imię!

¹⁴Nie ożyją umarli,

nie powstaną już cienie zmarłych.

Ukarałeś ich i zniszczyłeś,

zatarłeś o nich wszelką pamięć.

¹⁵Lecz rozmnożyłeś naród, PANIE ,

rozmnożyłeś naród, zostałeś uwielbiony,

poszerzyłeś wszystkie krańce jego ziemi.

¹⁶PANIE ! W niedoli przychodzili do Ciebie,

rozpływali się w szeptach modlitwy,

dotykało ich Twoje karcenie.

¹⁷Lecz jak z brzemienną, gdy zbliża się poród,

gdy wije się i krzyczy w swych bólach,

tak było z nami przed Twym obliczem, PANIE !

¹⁸Poczęliśmy, wiliśmy się podobnie,

lecz porodziliśmy wiatr.

Nie dokonaliśmy wybawienia ziemi

i nie padli mieszkańcy świata.

¹⁹Twoi umarli ożyją! Ciała moich zmarłych

powstaną!

Zbudźcie się, zaśpiewajcie radośnie,

spoczywający w prochu!

Tak! Rosą światła jest Twoja rosa —

i ziemia wyda cienie zmarłych.

²⁰Pójdź, mój ludu, wejdź do swych pokojów!

Zamknij za sobą swoje drzwi

i ukryj się na małą chwilkę —

aż przeminie gniew!

²¹Bo oto PAN wychodzi ze swego miejsca,

by dochodzić win mieszkańców ziemi.

Wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną

i już nie będzie skrywać

swych pomordowanych.