Izajasza 47

Izajasza 47

Upokorzenie Babilonu

¹Zejdź na dół! Usiądź w prochu,

panno, córko Babilonu!

Siądź na ziemi, nie na tronie,

ty, córko chaldejska!

Tak! Już nie powiedzą o tobie:

Jaka delikatna i wypieszczona.

²Weź się do żaren. Miel mąkę.

Zdejmij swą zasłonę.

Podwiń suknię. Obnaż nogi.

Ruszaj przez strumienie!

³Niech będzie odkryta twa nagość

i widoczna twoja hańba!

Wywrę pomstę. Nie oszczędzę

nikogo! —

⁴mówi nasz Odkupiciel;

Jego imię brzmi PAN Zastępów,

Święty Izraela.

⁵Usiądź w milczeniu.

Skryj się w ciemności,

córko chaldejska!

Tak, już nie nazwą cię

panią królestw!

⁶Gniewałem się na mój lud.

Obrzydziłem sobie moje dziedzictwo

i wydałem je w twoją rękę.

Lecz ty nie okazałaś im litości.

Na starców włożyłaś swoje

bardzo ciężkie jarzmo!

⁷Powiedziałaś: Na wieki będę

i na zawsze pozostanę panią!

Nie brałaś sobie tego wszystkiego do serca

i nie myślałaś o swoim końcu.

⁸Lecz teraz słuchaj tego,

wygodnisio,

ty, mieszkająca bezpiecznie,

powtarzająca sobie:

Ja — i nikt więcej!

Nie zostanę wdową,

nie utracę dzieci!

⁹Otóż przyjdą na ciebie te dwa

nieszczęścia,

niespodzianie, w jednym dniu:

utrata dzieci i wdowieństwo.

Przyjdą na ciebie w całej swej pełni,

mimo ogromu twych czarów,

mimo tysięcy twych zaklęć!

¹⁰A tak czułaś się pewna w swym złu![#47:10 wiedzy wg 1QIsaᵃ.]

Myślałaś: Nikt mnie nie widzi.

Zwiodły cię twa mądrość i wiedza!

A powtarzałaś sobie:

Ja — i nie ma mnie równej!

¹¹Tymczasem przyjdzie na ciebie

nieszczęście —

nie odczarujesz tego!

Spadnie na ciebie klęska —

nie zdołasz jej przezwyciężyć!

Spotka cię nagła zagłada,

której nie przewidzisz!

¹²Trzymaj się swoich zaklęć

i swoich licznych czarów!

Trudnisz się tym od młodości —

może teraz się uda,

może wystraszysz nieszczęście.

¹³Jesteś zmęczona.

Za dużo do przemyślenia!

Niech wstaną

i pomogą ci badacze nieba,

obserwatorzy gwiazd,

oznajmiający co miesiąc,

skąd i co nadciąga.

¹⁴Oto stali się oni jak słoma!

Ogień ich pochłania.

Nie uratują życia

z mocy płomieni!

To nie żar, który ogrzewa,

nie ognisko, przy którym się siedzi!

¹⁵Tacy właśnie stali się dla ciebie ci,

z którymi się zadajesz,

z którymi wspólnie kupczysz

od młodości:

Każdy z nich powlecze się

we własną stronę,

nie będzie nikogo, kto by cię

poratował.