Izajasza 63

Izajasza 63

Dzień odpłaty

¹Któż to przychodzi z Edomu,

z Bosry, w czerwonych szatach?

Wygląda wspaniale w swym stroju,

dostojnie w swej wielkiej sile!

To Ja, z zapowiedzią sprawiedliwości,

władny, aby zbawić!

²Dlaczego Twe odzienie jest czerwone?

A Twe szaty jak u tłoczącego wino?

³Bo sam pracowałem w tłoczni,

spośród ludów żadnego ze Mną nie było.

Pracowałem dla was w moim gniewie

i deptałem ich w mym wzburzeniu,

ich sok pryskał na moją szatę

i tak popryskałem mój strój.

⁴Tak, dzień pomsty był moim zamiarem

i rok mego odkupienia nadszedł!

⁵Rozglądałem się, lecz nikt

nie chciał pomóc,

byłem zdumiony, że zabrakło

wspierających!

Pomogło Mi jednak moje ramię

i wsparło Mnie moje wzburzenie.

⁶I podeptałem ludy w moim gniewie,

upiłem je w moim wzburzeniu,

a ich sok wylałem na ziemię.

Prośba o ratunek

⁷Wspominam dowody łaski PANA ,

treść pieśni o chwale PANA —

to wszystko, co nam PAN

wyświadczył,

wielką dobroć dla domu Izraela,

którą okazał według swego

miłosierdzia

i licznych dowodów swojej łaski.

⁸Bo powiedział: Owszem, to mój lud,

synowie, którzy nie postąpią fałszywie —

i stał się dla nich Zbawcą!

⁹Nie On był przyczyną

ich ucisku,

to raczej anioł pochodzący od Niego

ich wybawił.

W swojej miłości i litości

odkupił ich, podniósł i nosił

za dni dawnych, w przeszłości.

¹⁰Oni jednak pełni przekory zasmucali

Jego Ducha Świętego.

Wtedy zamienił się w ich nieprzyjaciela

i sam przeciwko nim walczył.

¹¹Potem jednak wspomniał

dawne dni,

Mojżesza, swój lud.

Gdzież jest Ten, który ich

wywiódł z morza,

pasterzy Jego stada?

Gdzie jest Ten, który umieścił

w jego wnętrzu

swego Ducha Świętego?

¹²Gdzie jest Ten, dzięki któremu

prawicy Mojżesza

towarzyszyło Jego wspaniałe ramię,

który przed nimi rozdzielił wody,

aby zapewnić sobie wieczne imię?

¹³Gdzie jest Ten, który ich

przeprowadził

przez głębie

jak konia po stepie —

tak, że się nie potknęli?

¹⁴Jak bydło, które się sprowadza

w dolinę,

tak Duch PANA sprawiał im

odpoczynek.

Tak właśnie prowadziłeś swój lud,

aby zapewnić sobie wielką sławę.

¹⁵Spójrz teraz z nieba i popatrz

z wysoka, ze swojej świątyni!

Gdzie Twoja żarliwość i męstwo?

Nie powstrzymuj swych uczuć

i swego miłosierdzia ku nam.

¹⁶Gdyż Ty jesteś naszym ojcem.

Abraham nas nie zna,

Izrael nas nie uznaje!

Ty, PANIE , jesteś naszym ojcem,

naszym Odkupicielem —

odwieczne jest Twoje imię.

¹⁷Dlaczego dopuściłeś, PANIE ,

byśmy zboczyli

z Twoich dróg?

Dlaczego znieczuliłeś nasze serca

na bojaźń przed Tobą?

Zawróć — ze względu na Twe sługi,

na plemiona Twojego dziedzictwa!

¹⁸Wywłaszczyli Twój święty lud,

uznali to za drobnostkę —

nasi nieprzyjaciele podeptali

Twą świątynię!

¹⁹Jest z nami tak, jakbyś od dawna

wśród nas nie panował,

jakby Twego imienia nie wzywano

nad nami.