The chat will start when you send the first message.
1Gdy Ehud umarł, Izraelici znów zaczęli postępować niegodziwie w oczach PANA .
2PAN wydał ich więc w ręce Jabina, króla Kanaanu, który panował w Chasor. Wodzem jego wojska był Sisera. Stacjonował on w Charoszet-Hagoim.[#4:2 , hbr. יָבִין (), czyli: rozumny .]
3Synowie Izraela wołali wówczas do PANA . Jabin bowiem władał siłą dziewięciuset żelaznych rydwanów i przez dwadzieścia lat srodze ich uciskał.
4W tym czasie sądziła Izraela Debora, kobieta, prorokini, żona Lapidota.[#4:4 , hbr. דְּבוֹרָה (), czyli: (1) pszczoła , zob. Sdz 14:8; (2) mówiąca l. wyrocznia .]
5Siadywała ona pod Palmą Debory pomiędzy Ramą a Betel na pogórzu Efraima i tam przychodzili do niej Izraelici rozstrzygać swe sporne sprawy.
6Debora posłała po Baraka, syna Abinoama, wezwała go z Kedesz-Naftali i powiedziała: PAN , Bóg Izraela, wyraźnie nakazuje: Zbierz dziesięć tysięcy ludzi z plemion Naftalego i Zebulona i pociągnij na górę Tabor.[#4:6 , hbr. בָּרָק (), czyli: błysk, błyskawica .; #4:6 , hbr. אֲבִינֹעַם (), czyli: (1) ojciec przyjemności l. rozkoszy , (2) mój ojciec przyjemnością .]
7Ja natomiast sprowadzę do ciebie nad potok Kiszon Siserę, wodza wojsk Jabina, wraz z jego rydwanami i pozostałym wojskiem — i wydam go w twoje ręce.[#4:7 , hbr. סִיסְרָא, imię hetyckie, illiryjskie lub eg.: sługa Ra .]
8Barak odpowiedział: Jeśli ty pójdziesz ze mną, to i ja pójdę, lecz jeśli ty nie pójdziesz, to i ja nie pójdę.
9Pójdę z tobą — zapewniła Debora — jednak nie tobie przypadnie sława na drodze, którą zdążasz, PAN bowiem wyda Siserę w ręce kobiety! Potem Debora wstała i ruszyła z Barakiem do Kedesz.[#4:9 , hbr. עַל־הַדֶּרֶךְ, lub: za drogę ; w takim przypadku byłby to rodzaj kary za chwiejność Baraka.]
10Tam Barak skrzyknął Zebulona i Naftalego i wkrótce pod jego rozkazami ruszyło dziesięć tysięcy ludzi. Szła z nim również Debora.
11W tym czasie Kenita Cheber odłączył się od pozostałych Kenitów — od synów Chobaba, teścia Mojżesza — i rozbił swój namiot aż przy dębie w Saanannaim, rosnącym przy Kedesz.
12Gdy doniesiono Siserze, że Barak, syn Abinoama, ciągnie na górę Tabor,
13Sisera wystawił swoje żelazne rydwany — a było ich dziewięćset — zebrał całe swe wojsko i wyruszył z Charoszet-Hagoim nad potok Kiszon.
14Wtedy Debora powiedziała do Baraka: Wstań! Oto dzień, w którym PAN wydał Siserę w twoje ręce! On, PAN , wyszedł już przed tobą! Barak ruszył więc z góry Tabor, a za nim dziesięć tysięcy ludzi.
15PAN tymczasem wzbudził popłoch w oddziałach Sisery, wśród jego rydwanów i wojska, przed walką z nadciągającym Barakiem, tak że Sisera zeskoczył z rydwanu i pieszo rzucił się do ucieczki!
16Barak zaś ścigał rydwany oraz wojsko Sisery aż do Charoszet-Hagoim i rozbił je ostrzem miecza, tak że nikt się nie ostał.
17Sisera zaś uciekał pieszo. Biegł w kierunku namiotu Jael, żony Kenity Chebera, ponieważ między królem Chasoru Jabinem a klanem Kenity Chebera panował pokój.[#4:17 , hbr. יָעֵל, czyli: kozica ; lecz oznacza też pięcie się w górę, m.in. zysk .]
18Jael wyszła Siserze na spotkanie: Skręć, mój panie, skręć tu, do mnie — zaprosiła — nie bój się! Sisera skręcił zatem do namiotu Jael, a ona przykryła go kapą.[#4:18 , hbr. שְׂמִיכָה (), hl.]
19Daj mi — poprosił — odrobinę wody, bo jestem strasznie spragniony. Wtedy Jael otworzyła bukłak z mlekiem, napoiła go i przykryła.
20Stań u wejścia do namiotu — powiedział. — Gdyby ktoś przyszedł i pytał: Czy jest ktoś w namiocie? — odpowiedz: Nie ma!
21Po chwili Sisera spał twardo, był bowiem bardzo zmęczony. Wówczas Jael, żona Chebera, wzięła palik od namiotu, chwyciła do ręki młot, podeszła niepostrzeżenie i wbiła mu palik w skroń tak głęboko, że przeszył głowę i utkwił w ziemi — i w ten sposób zginął.
22Barak tymczasem ścigał Siserę. Jael wyszła mu na spotkanie i powiedziała: Chodź, pokażę ci kogoś, kogo szukasz. Przyszedł więc do jej namiotu, a tam leżał martwy Sisera — z palikiem utkwionym w skroni.
23W taki sposób i tego dnia Bóg upokorzył króla Kanaanu Jabina wobec Izraelitów.
24Ich ręka zaciskała się wokół niego coraz mocniej, aż w końcu go zgładzili.