Jana 1

Jana 1

Jezus pełnym objawieniem Boga

¹Na początku było Słowo;

Słowo było u Boga

i Bogiem było Słowo.

²Ono było na początku u Boga.

³Wszystko dzięki Niemu się stało

i z tego, co istnieje,

nic nie stało się bez Niego.

⁴W Nim było życie,

a życie było światłem ludzi.

⁵Światło zaś świeci w ciemności

i ciemność go nie ogarnęła.

⁶Pojawił się człowiek posłany przez Boga.

Miał na imię Jan.

⁷Przyszedł jako świadek,

by zaświadczyć o świetle,

by dzięki niemu wszyscy uwierzyli.

⁸Nie on był światłem,

miał jedynie o nim zaświadczyć.

⁹Na świat bowiem nadciągało prawdziwe światło,

które oświeca każdego człowieka.

¹⁰Przebywał na świecie

i dzięki Niemu świat powstał,

ale świat Go nie rozpoznał.

¹¹Przyszedł do swego,

swoi Go jednak nie przyjęli.

¹²Lecz tym wszystkim,

którzy Go przyjęli,

dał przywilej stania się dziećmi Boga

— tym, którzy wierzą w Jego imię,

¹³którzy narodzili się nie z krwi

ani z woli ciała,

ani z woli mężczyzny,

lecz z Boga.

¹⁴Słowo zatem stało się ciałem;[#1:14 Tj. istotą z ciała i kości .]

pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas

— i zobaczyliśmy Jego chwałę,

chwałę jako Jedynego zrodzonego,

który pochodzi od Ojca.

¹⁵Jan świadczy o Nim donośnie wołając:

To o Nim powiedziałem:

Ten, który idzie za mną,

pojawił się przede mną,

był On wcześniej niż ja.

¹⁶Z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy

— łaskę w miejsce łaskawości.

¹⁷O ile bowiem Prawo zostało nadane przez Mojżesza,

łaska i prawda nastały dzięki Jezusowi Chrystusowi.

¹⁸Boga nikt nigdy nie widział;

objawił Go On,

Jedyny zrodzony Bóg,

który jest w łonie Ojca.

Jan Chrzciciel o sobie i o Jezusie

¹⁹Takie natomiast świadectwo złożył Jan, gdy Żydzi z Jerozolimy posłali do niego kapłanów i Lewitów z zapytaniem: Kim ty jesteś?

²⁰Wyznał on wtedy wyraźnie: Ja nie jestem Chrystusem.

²¹Więc kim? — dopytywali. — Czy jesteś Eliaszem? On na to: Nie jestem. Czy jesteś oczekiwanym przez nas Prorokiem? Odpowiedział: Nie.

²²W takim razie kim? — chcieli wiedzieć. — Musimy bowiem dać odpowiedź tym, którzy nas przysłali. Za kogo się uważasz?

²³Jan na to:

Ja jestem głosem wołającego na pustkowiu:

Prostujcie drogę Pana!

— jak powiedział prorok Izajasz.

²⁴A ponieważ wysłannicy należeli do grona faryzeuszów,

²⁵zadali mu takie pytanie: Dlaczego zatem chrzcisz, skoro nie jesteś Mesjaszem ani Eliaszem, ani oczekiwanym przez nas Prorokiem?

²⁶Ja chrzczę w wodzie — powiedział Jan — lecz pośród was stoi ktoś, kogo wy nie znacie.

²⁷To Ten, który idzie za mną i któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandała.

²⁸Wydarzenie to miało miejsce w Betanii za Jordanem, gdzie Jan przebywał i chrzcił.

²⁹Następnego dnia Jan zobaczył idącego w jego stronę Jezusa i powiedział: Oto Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata.

³⁰To jest Ten, o którym powiedziałem: Za mną idzie ktoś, kto pojawił się przede mną, kto istniał wcześniej niż ja.

³¹Ja także wcześniej Go nie znałem; lecz dlatego przyszedłem i chrzczę w wodzie, aby Izrael mógł Go poznać.

³²Jan złożył też takie świadectwo: Widziałem Ducha, który niby gołąb zstąpił z nieba i spoczął na Nim.

³³Ja także wcześniej Go nie znałem; lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił w wodzie, powiedział do mnie: Jeśli zobaczysz kogoś, na kogo Duch zstępuje i pozostaje na nim, wiedz, że to jest Ten, który chrzci w Duchu Świętym.

³⁴Ja to widziałem i potwierdzam, że właśnie On jest Synem Boga.

Powołanie pierwszych uczniów

³⁵Nazajutrz znów stał Jan wraz ze swoimi dwoma uczniami.

³⁶Wpatrując się w przechodzącego Jezusa, powiedział: Oto Baranek Boży.

³⁷Po tych słowach obaj uczniowie poszli za Jezusem.

³⁸A gdy Jezus odwrócił się i zobaczył, że za Nim idą, zapytał: Czego szukacie? Odpowiedzieli: Rabbi (to znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz?

³⁹On na to: Chodźcie, to zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia zostali już u Niego. Było to około godziny szesnastej.

⁴⁰Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z tych dwóch, którzy usłyszeli słowa Jana i poszli za Jezusem.

⁴¹Odszukał on najpierw swego brata Szymona i tak powiedział: Znaleźliśmy Mesjasza (to znaczy: Chrystusa).

⁴²Przyprowadził go też do Jezusa. Jezus zaś przyjrzał mu się uważnie i powiedział: Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kamień (to znaczy: Piotr).

⁴³Z nastaniem dnia Jezus zamierzał wyruszyć do Galilei. Właśnie wtedy spotkał Filipa i zwrócił się do niego: Chodź za Mną!

⁴⁴Filip był z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.

⁴⁵Natknął się on na Natanaela i powiedział: Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie, a także prorocy — Jezusa z Nazaretu, syna Józefa.

⁴⁶A Natanael odpowiedział: Czy z Nazaretu może być coś dobrego? Filip na to: Przyjdź i sam się przekonaj.

⁴⁷Gdy Jezus zobaczył zbliżającego się Natanaela, powiedział o nim: Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma udawania.

⁴⁸Natanael zapytał: Skąd mnie znasz? A Jezus: Zanim cię zawołał Filip, widziałem cię pod figowcem.

⁴⁹Mistrzu! — zawołał Natanael. — Ty jesteś Synem Boga, Ty jesteś Królem Izraela.

⁵⁰Wtedy Jezus mu powiedział: Wierzysz dlatego, że widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz o wiele więcej.

⁵¹I dodał: Ręczę i zapewniam: Zobaczycie otwarte niebo , a wokół Syna Człowieczego wstępujących i zstępujących aniołów Boga.