Joba 26

Joba 26

Job: Odległa doskonałość i bliskie cierpienie

¹Job odpowiedział:

²Ale pokrzepiłeś bezsilnego!

Pięknie wzmocniłeś osłabione ramię!

³Dobrze doradziłeś pozbawionemu mądrości!

Dałeś mu niezłą lekcję rozsądku!

⁴Za czyją sprawą wypowiedziałeś[#26:4 Lub: Do kogo .]

te słowa?

Kto ci je podsunął?

⁵Drżą cienie zmarłych głęboko

pod wodami,

dreszcz przenika tych, którzy tam

mieszkają.

⁶Świat umarłych stoi przed Nim

otworem,

brak okrycia krainie zniszczenia.

⁷On rozciąga północne niebo

nad pustką

i ziemię zawiesza nad nicością.

⁸Gromadzi wody w swoich chmurach,

lecz nie pękają pod ich naporem.

⁹Zasłania widok swojego tronu,[#26:9 Lub: księżyca w pełni .]

rozpościerając wokół niego obłok.

¹⁰Zakreślił okrąg nad wodami

aż po granicę światła z mrokiem.

¹¹Chwieją się przed Nim filary niebios,

milkną na Jego upomnienie.

¹²On w swojej mocy uspokoił morze,

swoją mądrością zmiażdżył

Rahaba.

¹³Swoim podmuchem rozjaśnia niebo,

przebił swym ciosem zwinnego węża.

¹⁴Wszystkie te sprawy to tylko rąbek

Jego dzieł,

to niczym szept o Jego sprawach,

czy zatem ktoś potrafiłby zrozumieć,

gdyby On zagrzmiał

w całej swej potędze?!