Joba 32

Joba 32

Elihu: Głos młodości

¹Job utrzymywał, że jest sprawiedliwy, dlatego jego trzej przyjaciele przestali mu odpowiadać.

²Wtedy Elihu, syn Berakela Buzyty, z rodu Rama, rozgniewał się na Joba. Nie podobało mu się, że zamiast Bogu przypisuje on rację sobie.[#32:2 , hbr. אֱלִיהוּא: czyli: On jest moim Bogiem .]

³Rozgniewał się też na trzech jego przyjaciół. Miał im za złe, że choć nie znaleźli właściwej odpowiedzi, potępili Joba.

⁴Elihu nie włączał się do rozmowy, bo przyjaciele Joba byli od niego starsi.

⁵Gdy jednak zauważył, że nie mają już nic do powiedzenia, sam zaś był na nich zagniewany,

⁶odezwał się — on, Elihu, syn Berakela Buzyty. Powiedział:

Jestem jeszcze młody, wy jesteście

starsi,

dlatego wahałem się, czy

przedstawić wam

moje zdanie.

⁷Myślałem: Niech przemówią lata,

niech z doświadczenia lat

popłynie mądrość!

⁸Ale to duch obecny w śmiertelnych

i tchnienie Wszechmocnego

czynią ich rozumnymi.

⁹Stąd nie tylko sędziwi są mądrzy

i nie tylko starsi rozumieją to,

co jest słuszne.

¹⁰Dlatego proszę:

Posłuchajcie mnie!

Przedstawię jednak moje zdanie.

¹¹Oto wsłuchiwałem się w wasze słowa,

starałem się zrozumieć wasz

sposób myślenia

i czekałem, aż wszystko

zgłębicie.

¹²Na wszystko zwracałem uwagę

i muszę stwierdzić,

że żaden z was

nie przekonał Joba,

nikt z was nie podważył

jego argumentów.

¹³Nie możecie zatem powiedzieć:

Racja jest po naszej stronie.

Tylko Bóg może go pokonać —

nie człowiek.

¹⁴A ponieważ Job nie zwracał się

bezpośrednio do mnie,

nie będę mu odpowiadał po linii

waszego myślenia.

¹⁵Skoro przyjaciele Joba zostali

pokonani,

już nie odpowiadają,

zrezygnowali ze słów,

¹⁶to czy ja mam czekać?

Oni już nie mówią,

zamilkli, nie mają odpowiedzi.

¹⁷Odpowiem więc ja ze swej strony,

ja też przedstawię swe zdanie.

¹⁸Gdyż jestem pełen słów,

czuję wewnętrzny przymus.

¹⁹Rozpiera mnie w środku jakby

moszcz winny,

który nie może

upuścić ciśnienia,

jestem jak nowe bukłaki tuż przed

pęknięciem.

²⁰Chcę przemówić i ulżyć sobie,

otworzyć usta i odezwać się.

²¹Nie będę brał niczyjej strony,

nikomu nie będę schlebiał.

²²Tak, nie umiem prawić

pochlebnych słów.

Gdyby było inaczej, mój Stwórca

szybko by mnie

stąd zabrał.