The chat will start when you send the first message.
1Dlatego właśnie moje serce drży,
chciałoby wyrwać się z piersi!
2Słuchajcie tylko uważnie
grzmotu Jego głosu,
pomruku, który wychodzi z Jego ust!
3Daje go słyszeć wszędzie pod
niebem,
a błyskawicą sięga
krańców ziemi.
4Za nią rozlega się łoskot, roznosi się
potężnym brzmieniem —
nie wstrzymuje On błyskawic,
daje słyszeć się
Jego głos.
5Tak Boży głos rozbrzmiewa,
On czyni wielkie cuda,
których nie pojmujemy.
6Do śniegu mówi: Padaj na ziemię!
I do ulewnych deszczów: Padajcie
rzęsiście!
7Wstrzymuje pracę każdego człowieka,
aby wszyscy poznali Jego dzieło.
8Zwierzęta również wchodzą do kryjówek
i kładą się w swych legowiskach.
9Z Jego komnaty wychodzi burza,
z wiatrem północnym sprowadza mróz.
10Pod tchnieniem Boga powstaje lód,
ścinają się szerokie wody.
11Obciąża także chmury wilgocią,
rozpędza obłok błyskawicą.
12Chmury wirują zgodnie z Jego
planem,
aby wykonać wszystko, co im powie —
wszędzie na obliczu ziemi.
13Czasem Jego gromy są rózgą,
czasem niosą Jego ziemi dobro,
czasem docierają jako dowód
Jego łaski.
14Zwróć na to uwagę, Jobie,
zatrzymaj się i rozważ Boże cuda!
15Czy wiesz, jaki plan Bóg ma dla nich
i w jaki sposób z Jego obłoku
uderza błyskawica?
16Czy wiesz coś o unoszeniu się
chmur,
o cudach mądrości Doskonałego?
17Ty, któremu gorąco w ubraniu,
gdy ziemia cichnie z powodu wiatru
z południa?
18Czy potrafisz wraz z Nim rozciągnąć
sklepienie nieba,
mocne jak odlane z metalu
zwierciadło?
19Poucz nas, co Mu mamy powiedzieć,
bo nie możemy ułożyć nic z powodu
ciemności!
20Czy należy Mu powiedzieć, że
chcę mówić?
A jeśli ktoś Mu coś powie,
to czy pomnoży
Jego poznanie?
21Tak, czasem nie widać słońca,
świeci za obłokami,
lecz gdy powieje wiatr, rozprasza chmury.
22Z północy strzelają złociste promienie —
Boga otacza przejmujący majestat!
23Wszechmocny jest dla nas
nie do zgłębienia,
jest potężny siłą; słuszności sądu
i swej wielkiej sprawiedliwości nigdy
nie narusza.
24Dlatego ludzie odczuwają
przed Nim lęk,
boją się Go wszyscy mający
mądre serca.