The chat will start when you send the first message.
1Następnie Izraelici wyruszyli i rozłożyli się obozem na stepach Moabu, po tamtej stronie Jordanu, naprzeciw Jerycha.
2Balak zaś, syn Sypora, przyglądał się temu, jak Izrael postąpił z Amorytami.
3W Moabie zapanował strach. Izrael był liczny, tym bardziej więc myśl o nim przyprawiała lud Moabu o omdlenie.
4Moabici mówili też do starszych Midianu: Ten tłum zmiecie wkrótce wszystko, co nas otacza, niczym bydło, które zmiata trawę z łąki.
W tym zatem czasie w Moabie panował Balak, syn Sypora.
5Wysłał on posłańców do Bileama, syna Beora, do Petor leżącego nad Rzeką, do mieszkańców krainy Amaw, i przekazał mu takie słowa: Wyszedł z Egiptu lud. Zatrzymał się u moich granic. Okrył każdy skrawek ziemi.[#22:5 Tj. nad Eufratem.; #22:5 Lub: ziemi synów swego ludu .]
6Proszę, przybądź jak najprędzej! Przeklnij mi ten lud, gdyż jest on ode mnie silniejszy. Może dzięki temu zdołam go pobić i przepędzić z tych okolic. A wiem, że kogo ty błogosławisz, zyskuje powodzenie, a kogo ty przeklinasz — ginie.
7Starsi Moabu wraz ze starszymi Midianu wzięli więc zapłatę za wróżbę i ruszyli w drogę. Po przybyciu do Bileama, oznajmili mu słowa Balaka.
8Bileam rozstrzygnął: Zostańcie tutaj na noc, a ja tymczasem dowiem się i przekażę wam, co mówi o tym PAN . I książęta Moabu zatrzymali się u Bileama.
9Do Bileama zaś przyszedł Bóg: Kim są twoi goście? — zapytał.
10Balak, syn Sypora, król Moabu, przysłał ich do mnie — odpowiedział Bileam. —
11Zaprasza mnie do siebie. Z Egiptu wyszedł lud — mówi. — Okrył każdy skrawek ziemi. Przyjdź czym prędzej — prosi — i przeklnij mi go. Może dzięki temu zdołam go pokonać i przepędzić.
12Nie idź z nimi — odpowiedział Bóg. — Nie przeklinaj tego ludu, jest on bowiem błogosławiony.
13Bileam wstał więc rano i oznajmił książętom Balaka: Wracajcie do swojego kraju, ponieważ PAN zabronił mi iść z wami.
14Książęta Moabu wyruszyli, przybyli do Balaka i powiedzieli: Bileam nie chciał z nami przyjść.
15Balak postanowił wysłać jeszcze jedno poselstwo. Tym razem było ono liczniejsze i składało się z ważniejszych osobistości.
16Przybyli oni do Bileama i przekazali: Tak mówi Balak, syn Sypora: Nie wzbraniaj się, proszę, przyjść do mnie.
17Możesz być pewny, że wielce ci to wynagrodzę. Uczynię wszystko, co mi powiesz. Przyjdź tylko, proszę, i przeklnij mi ten lud.
18Bileam odpowiedział sługom Balaka tak: Nawet gdyby Balak wypełnił swój dom srebrem i złotem i podarował mi go, nie mógłbym przestąpić polecenia PANA , mojego Boga, niezależnie o od tego, czy chodzi o rzecz małą, czy wielką.
19Ale zatrzymajcie się i wy na tę noc, proszę, a dowiem się, czy PAN zechce ze mną rozmawiać o czymś jeszcze.
20Również tej nocy Bóg przyszedł do Bileama: Jeśli ci ludzie przybyli, aby cię zaprosić — powiedział — to wstań i idź z nimi. Postępuj jednak zgodnie z tym Słowem, które ci przekażę.
21Bileam wstał więc rano, osiodłał swoją oślicę i wyruszył z książętami Moabu.
22Ale Bóg rozgniewał się, gdy Bileam był w podróży, i Anioł PANA , jako jego przeciwnik, zasadził się na drodze. Bileam zaś jechał na swojej oślicy, a towarzyszyli mu dwaj jego słudzy.
23Gdy oślica zobaczyła, że na drodze stoi Anioł PANA z dobytym mieczem w ręku, zboczyła z drogi i ruszyła w pole. Bileam zaczął ją bić, próbując zawrócić ją na drogę.
24Tymczasem Anioł PANA stanął w przejściu pomiędzy winnicami. Mur wznosił się z jednej i drugiej strony ścieżki.
25Gdy tym razem oślica zobaczyła Anioła PANA , próbowała Go obejść tak blisko przy murze, że przygniotła przy tym nogę Bileama do ściany. I Bileam zbił ją powtórnie.
26W końcu Anioł PANA przeszedł dalej i ustawił się w miejscu tak ciasnym, że nie dało się Go wyminąć ani z prawa, ani z lewa.
27Dlatego, gdy oślica zobaczyła Anioła PANA , położyła się pod Bileamem. Bileam wpadł w gniew i zaczął okładać ją kijem!
28Wtedy PAN otworzył usta oślicy. Przemówiła do Bileama: Co ci zrobiłam, że mnie tak zbiłeś trzy razy?!
29Bileam odpowiedział: Bo kpisz sobie ze mnie! Gdybym miał w ręku miecz, natychmiast bym cię zabił!
30A oślica na to: Pomyśl, jestem twoją oślicą, jeździsz na mnie od dawna — i ciągle, aż po dziś dzień. Czy miałam w zwyczaju postępować z tobą tak, jak dziś? Bileam odpowiedział: Nie!
31I wtedy PAN odsłonił mu oczy! Bileam zobaczył Anioła PANA stojącego na drodze z dobytym mieczem w ręku. Ukłonił się więc, chyląc twarz ku ziemi.
32Dlaczego tak zbiłeś swoją oślicę, i to aż trzy razy? — zapytał Anioł PANA . — To Ja wyszedłem jako twój przeciwnik. Bo odbywasz swą drogę zbyt chętnie!
33Oślica Mnie widziała. Ustępowała przede Mną trzy razy! Gdyby nie ustąpiła tym razem, zabiłbym cię, a ją zachowałbym przy życiu.
34Wówczas Bileam wyznał wobec Anioła PANA : Zgrzeszyłem! Nie wiedziałem, że to Ty zasadziłeś się na mnie w drodze. Jeśli więc według Ciebie postępuję niewłaściwie, zaraz zawrócę do siebie.
35Ale Anioł PANA powiedział do Bileama: Idź z tymi ludźmi, lecz masz wypowiadać tylko to Słowo, które Ja ci przekażę! I Bileam poszedł z książętami Balaka.
36Gdy Balak usłyszał, że Bileam nadchodzi, wyszedł mu na spotkanie do Ir-Moab, które leży nad Arnonem stanowiącym granicę.[#22:36 Lub: do miasta Moabu .]
37Posyłałem po ciebie, by cię pilnie sprowadzić — powiedział Balak na powitanie. — Dlaczego nie chciałeś przyjść do mnie? Czyżbyś myślał, że nie zdołam cię wynagrodzić?
38Bileam odpowiedział Balakowi: Tym razem jestem. Przyszedłem do ciebie. Nie wiem jednak, czy zdołam cokolwiek powiedzieć. Mam przekazywać tylko to Słowo, które Bóg włoży mi w usta.
39Dalej poszli już razem, Bileam z Balakiem. Przybyli do Kiriat-Chutsot.
40Tam Balak złożył w ofierze bydło i owce, po czym posłał po Bileama i książąt, którzy mu towarzyszyli.
41Nazajutrz natomiast Balak zabrał Bileama i wyprowadził go na Wzgórza Baala, skąd mógł on zobaczyć skraj obozu Izraela.[#22:41 , hbr. בָּמוֹת בָּעַל, lub: Bamot-Baal .]