Przypowieści Salomona 17

Przypowieści Salomona 17

Uwagi na temat wartości

¹Lepsza kromka suchego chleba,

a przy tym spokój,

niż dom pełen biesiad i kłótni.

²Rozumny sługa będzie panował

nad synem, który

przynosi wstyd,

i wraz z jego braćmi będzie miał udział

w dziedzictwie.

³W tyglu wytapia się srebro, w piecu złoto,

lecz tym, który bada serca, jest PAN .

⁴Niegodziwy zważa na nieprawe wargi,

oszust nadstawia ucha na złośliwy język.

⁵Kto śmieje się z ubogiego, urąga jego Stwórcy,

kto cieszy się z nieszczęścia, nie ujdzie bez kary.

⁶Koroną starców są synowie synów,

a chlubą synów — ich ojcowie.

⁷Głupiemu nie przystoi wzniosła mowa,

tym mniej szlachetnemu — mowa kłamliwa.

⁸Kamieniem magicznym jest prezent

w oczach tego, kto go daje,

dokądkolwiek się on zwróci,

doświadcza powodzenia.

⁹Zakrywa występek ten, komu zależy

na przyjaźni;

lecz kto go rozgłasza, rozdziela

przyjaciół.

¹⁰Nagana dotyka rozumnego głębiej,

niż głupiego sto batów.

¹¹Niegodziwy dąży jedynie do buntu,

lecz wyprawią przeciw niemu

okrutnego posłańca.

¹²Lepiej spotkać niedźwiedzicę,

której zabrano młode,

niż głupca w przystępie głupoty.

¹³Nie odstąpi zło od domu tego,

kto złem odpłaca za dobro.

¹⁴Początek kłótni jest jak przerwanie tamy —

zaniechaj tego, zanim wybuchnie spór.

¹⁵Ten, kto usprawiedliwia bezbożnego

i kto skazuje

sprawiedliwego —

obaj są ohydą dla PANA .

¹⁶Po co pieniądze w ręku głupca?

Mógłby nabyć mądrości.

Lecz on na to nie wpadnie.

¹⁷Przyjaciel kocha zawsze,

rodzi się bratem w niedoli.

¹⁸Kto daje zapewnienie

i ręczy za bliźniego,

jest człowiekiem pozbawionym

rozumu.

¹⁹Kto kocha nieprawość, kocha zwadę;

kto uderza w wyniosły ton, prowokuje

bójkę.

²⁰Przewrotny sercem nie doświadczy dobra,

a człowiek pokrętnego języka wpadnie

w nieszczęście.

²¹Kto spłodził głupca, będzie miał kłopoty,

ojciec szaleńca nie zazna radości.

²²Radość serca służy zdrowiu;

lecz przygnębiony duch ujmuje sił.

²³Bezbożny przyjmuje łapówkę z zanadrza,

aby naginać ścieżki prawa.

²⁴Roztropny kieruje twarz na mądrość,

a oczy głupca? Te błądzą po krańcach ziemi.

²⁵Głupi syn jest utrapieniem dla ojca

i goryczą dla swojej matki.

²⁶Nie wolno wymierzać grzywny

sprawiedliwym

ani chłostać szlachetnych.

²⁷Kto oszczędza swych słów, wie,

czym jest poznanie,

a kto zachowuje zimną krew,

jest człowiekiem rozumnym.

²⁸Nawet głupiec, gdy milczy,

uchodzi za mądrego,

za rozumnego — gdy zamyka usta.