Przypowieści Salomona 30

Przypowieści Salomona 30

Rozważania Agura

¹Słowa Agura, syna Jake.

Mowa.

Wyznanie tego człowieka:

Trudziłem się, Boże;

trudziłem się, Boże — i uległem.

²Tak, jestem najgłupszy wśród ludzi,

nie mam ludzkiego rozumu,

³nie uczyłem się mądrości

i nie mam wiedzy o Najświętszym.

⁴Kto wstąpił na niebiosa i zstąpił?

Kto zebrał wiatr w swoje dłonie?

Kto owinął wody płaszczem?

Kto wytyczył wszystkie krańce ziemi?

Jakie jest Jego imię?

I jak brzmi imię Jego syna?

Z pewnością wiesz!

⁵Każda wypowiedź Boga jest sprawdzona.[#30:5 , hbr. צְרוּפָה (), lub: przetestowana, prawdziwa .]

On tarczą dla tych, którzy Mu ufają.

⁶Nie dodawaj nic do Jego słów,

aby cię nie zganił i abyś nie został

uznany za kłamcę.

⁷Proszę cię o dwie rzeczy,

nie odmawiaj mi ich za życia:

⁸Oddal ode mnie marność

i słowo kłamliwe,

nie nawiedzaj ubóstwem

ani nie darz bogactwem,

karm mnie chlebem według

moich potrzeb,

⁹abym, syty, nie zobojętniał

i nie powiedział:

Kim jest PAN ?

Lub abym, biedny, nie zaczął kraść

i nie nadużył imienia Boga.

¹⁰Nie oczerniaj sługi przed jego panem,[#30:10 Lub: nie donoś na sługę do jego pana .]

aby cię nie przeklinał i abyś nie poniósł kary!

¹¹Jest ród, który przeklina ojca

i nie błogosławi matce,

¹²ród w swej ocenie czysty,

choć nie obmyty z brudu;

¹³ród z wysokim mniemaniem o sobie,

o wyniosłym spojrzeniu;

¹⁴ród z zębami jak miecze

i z kłami niczym noże —

by pożerać ubogich

i niszczyć biednych ludzi.

¹⁵Pijawka ma dwie córki: Daj! i Daj!

Trzy rzeczy są nienasycone —

cztery nie powiedzą: Dość!

¹⁶Świat umarłych, niepłodne łono,

ziemia niesyta wody

i ogień — on też nie powie: Dość!

¹⁷Oko, które pogardza ojcem

i lekceważy matkę,

wydziobią kruki nad rzeką

lub zjedzą orlęta.

¹⁸Trzy rzeczy są dla mnie zagadką —

tych czterech nie pojmuję:

¹⁹szlaku orła na niebie,

ścieżki węża na skale,

kursu okrętu na morzu

oraz dróg mężczyzny z kobietą.

²⁰Tak postępuje cudzołożna kobieta:

Zjadła, usta otarła i mówi:

Nie zrobiłam nic złego.

²¹Pod trzema rzeczami drży ziemia —

czterech nie może unieść:

²²niewolnika, gdy zostaje królem,

głupca, gdy mu się wiedzie,

²³powszechnie nielubianej,

gdy wychodzi za mąż,

i służącej, gdy wydziedzicza panią.

²⁴Są cztery stworzenia na ziemi,

małe, lecz mądrzejsze niż reszta:

²⁵mrówki, stworzonka niemocne,

a jednak gromadzą chleb w lecie;

²⁶borsuki, wprawdzie nieliczne,

a domki budują w skale.

²⁷Szarańcza, armia bez króla,

a jednak wyrusza w szeregu.

²⁸Jaszczurka da się wziąć w dłonie,

a bywa w królewskich pałacach.

²⁹Są trzy istoty kroczące wspaniale —

cztery o dostojnym kroku:

³⁰lew, bohater wśród zwierząt —

przed nikim nie ustępuje —

³¹rycerz w pełnej zbroi,

kozioł oraz król z oddziałem

swoich zbrojnych.

³²Czy w przechwałkach postąpiłeś

bezmyślnie,

czy swój czyn przemyślałeś —

połóż palec na ustach.

³³Uderz w mleko — będzie masło,

uderz w nos — popłynie krew,

uderz w gniew — wybuchnie kłótnia.