Psalmy 105

PSALM 105

Pieśń o zbawczej mocy Pana

¹Wysławiajcie PANA ![#105:1 Lub: Dziękujcie .]

Wzywajcie Jego imienia!

Głoście wśród ludów Jego dzieła!

²Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu!

Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

³Szczyćcie się Jego świętym imieniem,

Niech raduje się serce szukających PANA !

⁴Szukajcie PANA i Jego mocy,

Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!

⁵Pamiętajcie o cudach, których dokonał,

O znakach i rozstrzygnięciach

przez Niego ogłoszonych —

⁶Wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi,[#105:6 , hbr. עבדיו, 11QPsᵃ, por. G.]

I wy, synowie Jakuba, przez Niego wybrani!

⁷Oto PAN , nasz Bóg:

Jego rozstrzygnięcia dotyczą całej ziemi,

⁸On zawsze pamięta o swoim przymierzu,

O Słowie, które przekazał tysięcznym pokoleniom —

⁹O przymierzu, które zawarł z Abrahamem,

Oraz o swej przysiędze złożonej Izaakowi.

¹⁰Zawarł je jako ustawę dla Jakuba,

Jako wieczne przymierze dla Izraela,

¹¹Powiedział: Tobie dam ziemię Kanaan,[#105:11 11QPsᵃ .]

Przydzielę ci ją w dziedziczne posiadanie.

¹²A stało się to wtedy, gdy była ich garstka,

Byli w niej nieliczni i obcy.

¹³Wędrowali wówczas od narodu do narodu,

Od królestw do kolejnych ludów.

¹⁴Już wtedy nie pozwolił nikomu ich gnębić,

Z ich powodu karał nawet królów:

¹⁵Nie dotykajcie moich pomazańców

I moim prorokom nie wyrządzajcie szkody!

¹⁶A kiedy zesłał głód na ziemię,

Kiedy uszczuplił zapasy chleba,

¹⁷Posłał przed nimi swojego człowieka,

Sprzedanego w niewolę Józefa.

¹⁸Pęta spodliły jego nogi,

Żelazna obręcz skuła szyję,

¹⁹Jednak do czasu — bo przyszło Jego Słowo,

Wypróbowała go zapowiedź PANA .

²⁰Król posłał sługi i ci go rozkuli,

Władca ludów orzekł — i go wypuszczono.

²¹Następnie ustanowił go panem swego domu

I władcą całego swego mienia.

²²Mógł karcić książąt zgodnie ze swą wolą,

Dworską starszyznę miał uczyć mądrości.

²³Tak do Egiptu przybył sam Izrael

I Jakub stał się przychodniem w ziemi Chama.

²⁴A tam Bóg bardzo rozmnożył swój lud,

Uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.

²⁵Następnie zaś odmienił nastroje ludzi w kraju,

tak że Jego lud został znienawidzony,

Służący Mu padali ofiarą nadużyć.

²⁶I właśnie wtedy posłał swego sługę Mojżesza

Oraz Aarona, którego sobie wybrał,

²⁷Ci głosili wśród nich Jego słowa,

a On popierał je znakami,

I tak w ziemi Chama miały miejsce cuda.

²⁸Zesłał ciemność — i zapadł mrok,

Nie przeszkodzili Jego Słowu.

²⁹Wodę zamienił im w krew

I sprawił, że padły ryby.

³⁰Ich ziemia zaroiła się od żab —

Były także w pałacach królewskich.

³¹Wyrzekł słowo — i nadciągnęły owady,

Komary wdarły się w granice.

³²Zamiast deszczu spuścił im grad

I płomieniami ognia potraktował ich ziemię.

³³Uderzył w ich winnice i gaje figowe

I połamał drzewa w całym kraju.

³⁴Wydał rozkaz — i nadciągnęła szarańcza,

Wszędzie było chrząszczy bez liku.

³⁵Te pożarły całą zieleń ich ziemi

I pochłonęły owoce ich pól.

³⁶Uderzył też wszystkich pierworodnych

w ich kraju,

Pierwociny ich męskiej siły.

³⁷Potem swój lud wyprowadził

ze srebrem i złotem,

A w ich plemionach nie było

utykającego.

³⁸Egipt ucieszył się z ich wyjścia,

Gdyż padł na ludzi strach z ich powodu.

³⁹On zaś rozpostarł nad nimi obłok dla osłony

I zapalał ogień, by rozświetlał noc.

⁴⁰Kiedy prosili, zesłał im przepiórki

I ich głód zaspokajał, zsyłając z nieba chleb.

⁴¹Rozłupał też skałę i trysnęło źródło,

Pustynia spłynęła strumieniami wód.

⁴²Miał bowiem w pamięci swoje święte Słowo

Oraz swojego sługę — Abrahama.

⁴³To dlatego wyprowadził swój lud wśród wesela,

Swoich wybranych — wśród okrzyków radości.

⁴⁴I tak dał im ziemie obcych narodów,

Posiedli dorobek innych ludów,

⁴⁵By przestrzegali Jego ustaw

I trzymali się Jego praw.

Alleluja.