Psalmy 107

PSALM 107

Księga Piąta

Pieśń wdzięczności za powodzenie

¹Wysławiajcie PANA , ponieważ jest dobry,

Ponieważ Jego łaska trwa na wieki!

²Niech to powiedzą odkupieni przez PANA ,

Ci, których wykupił z ręki gnębiciela,

³Zebrał z przeróżnych krajów:

Ze wschodu i zachodu,

Z północy i z południa!

⁴Błądzili po pustyni, po pustkowiach,

Nie mogli znaleźć drogi

do miejsc zamieszkałych;

⁵Dręczył ich głód i pragnienie,

Byli też bliscy załamania.

⁶I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA —

A On wyzwolił ich z pognębienia,

⁷Poprowadził ich prostą drogą,

Tak że doszli do miast

zamieszkałych przez ludzi.

⁸Niech wysławiają PANA ,

Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

⁹Gdyż nakarmił spragnioną duszę,

A jej głód zaspokoił dobrem!

¹⁰Serca ludzi siedzących w ciemności

i pogrążonych w mroku,

Związanych nędzą i żelazem

¹¹Z powodu swego buntu przeciw

słowom Boga

Oraz pogardy dla rad Najwyższego,

¹²Upokorzył mozołem,

A gdy się potykali, nie miał im kto pomóc.

¹³I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA —

A On wyzwolił ich z pognębienia;

¹⁴Wyprowadził z ciemności

oraz z gęstego mroku

I skruszył to, co ich trzymało w więzieniu.

¹⁵Niech wysławiają PANA ,

Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

¹⁶Gdyż wyrwał wrota ze spiżu

I połamał żelazne zasuwy.

¹⁷Potracili rozum, i przez swe nieprawości,

przez swoje winy cierpieli.

¹⁸Obrzydł im wszelki pokarm,

Stanęli na progu śmierci.

¹⁹I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA ,

A On wyzwolił ich z pognębienia,

²⁰Posłał swoje Słowo, uzdrowił ich

I ochronił przed całkowitym zniszczeniem.

²¹Niech wysławiają PANA ,

Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

²²Niech złożą dziękczynne ofiary

I niech z radością sławią Jego czyny!

²³Ci, którzy na statkach wyruszyli w morze,

Prowadzili handel na zamorskich szlakach,

²⁴Ci widzieli wielkie dzieła PANA ,

Jego cuda na bezkresnych głębiach.

²⁵Oto wydał rozkaz — zerwała się wichura!

Podniosły się potężne fale!

²⁶Parli w górę ku niebu,

Pruli w dół, w otchłanie,

Ich dusze zastygały w przerażeniu.

²⁷Zataczali się i chwiali jak pijani,

Ich mądrość poszła w rozsypkę.

²⁸I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA ,

A On wyzwolił ich z pognębienia,

²⁹Uciszył wzburzone morze

I uspokoił jego fale.

³⁰Ucieszył ich ten spokój,

Uradowało to, że ich wprowadził

do upragnionej przystani.

³¹Niech wysławiają PANA ,

Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

³²Niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludu

I chwalą Go w radzie starszych!

³³Zamienił rzeki w pustynię,

A źródła wód w suchą ziemię —

³⁴Z powodu zła swych mieszkańców

Żyzna ziemia stała się ugorem.

³⁵Ale także pustynię zamienił w jeziora

I suchą ziemię w źródła.

³⁶W niej osadził głodnych,

A oni wybudowali tam miasto na mieszkanie.

³⁷Obsiali pola, zasadzili winnice

I zebrali obfite plony.

³⁸Błogosławił im i bardzo się rozrośli,

Zadbał też, by nie zabrakło im bydła.

³⁹[Ich wrogowie natomiast] zmaleli i podupadli

Przez ucisk, nieszczęście i rozpacz.

⁴⁰Dostojnych dotknął pogardą,

Zmusił do błądzenia po pustynnych bezdrożach,

⁴¹Ale ubogiego wyprowadził z nędzy,

A jego rodzinę rozmnożył niczym owce w stadzie.

⁴²Prawi to zobaczą — i ogarnie ich radość,

Wszelkie bezprawie natomiast zamknie swoje usta.

⁴³Kto mądry, niech z tego korzysta[#107:43 Lub: niech tego przestrzega .]

I niech rozważa w swych myślach

przejawy łaski PANA !