Psalmy 129

PSALM 129

Radość z uwolnienia

Bardzo mnie gnębili,

od wczesnej młodości —

Niech to przyzna Izrael —

²Bardzo mnie gnębili,

kiedy byłem młody,

Lecz mnie nie pokonali!

³Po moich plecach jeździli oracze,[#129:3 G; bezbożni 11QPsᵃ.]

Pozostały mi po tym długie bruzdy.

⁴Jednak PAN okazał się sprawiedliwy,

Zerwał ze mnie jarzmo bezbożnych!

⁵Wstydem się okryją i podadzą tyły

Ci wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu!

⁶Będą jak trawa na dachach,

Co, zanim wyrośnie, usycha;

⁷Żniwiarz nie wypełni nią nawet garści

Ani wiążący snopy — naręcza.

⁸Żaden z przechodniów nie zwróci się

też do nich:

Błogosławieństwo PANA nad wami!

Błogosławimy wam w imię PANA !