Psalmy 14

PSALM 14

Skarga na nierozumnych

Nierozumny stwierdził w swym sercu:

Nie ma Boga!

Wszyscy ulegli zepsuciu,

postępują wstrętnie —

Nikt nie dba o dobro!

²PAN spojrzał z nieba na ludzi,

By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny,

ktoś, kto szukałby Boga.

³Ale wszyscy zboczyli, wszyscy stali się podli,

Nikt nie dba o dobro, brak choćby jednego.

[Ich gardło to otwarty grób,

Swymi słowami zwodzą,

Jak żmije kryją pod językiem jad

I prędcy są do przekleństw oraz oszustw.

Ich nogi śpieszą do rozlewu krwi,

Na ścieżkach — zguba i nieszczęście,

Droga pokoju nie przemyka przez myśl,

A lęk przed Bogiem nie wpływa na ich posunięcia.]

⁴Czy nie mają poznania ci wszyscy

czyniący nieprawość,

Chętni kąsać mój lud?

Jedzą chleb, lecz do PANA nie wołają.

⁵Ale dopadnie ich strach!

Bóg jest przy rodzie sprawiedliwych!

⁶Radę ubogiego wyśmiali,

Bo PAN jest jego schronieniem.

⁷Oby już przyszło z Syjonu zbawienie Izraela!

A gdy PAN przywróci powodzenie swemu ludowi,

Wtedy niech cieszy się Jakub,

Niech się weseli Izrael!