Psalmy 147

PSALM 147

Pieśń uwielbienia za pomyślność

¹Alleluja!

O, jak to dobrze grać naszemu Bogu,

Jakie to wspaniałe! Piękna jest pieśń chwały!

²PAN odbudowuje Jerozolimę,

Gromadzi rozproszonych z Izraela.

³Jest lekarzem złamanych serc,

Jest tym, który opatruje ludzkie rany.

⁴On wyznacza liczbę gwiazd,

Wszystkim nadaje imiona.

⁵Wielki jest nasz Pan i potężny w swej mocy,

A Jego mądrość jest niezgłębiona.

⁶PAN wywyższa pokornych,

A bezbożnych poniża aż do ziemi.

⁷Śpiewajcie PANU z wdzięcznością,

Grajcie naszemu Bogu na cytrze!

⁸On zasnuwa niebiosa obłokami,

Przygotowuje dla ziemi deszcz

I sprawia, że góry porastają trawą.

⁹On daje bydłu pożywienie

I karmi młode kruki, kiedy Go wzywają.

¹⁰On nie zachwyca się siłą rumaka,

Nie robią na Nim wrażenia

mięśnie męskich nóg.

¹¹PAN darzy sympatią tych, którzy się Go boją

I którzy pokładają nadzieję w Jego łasce.

¹²Uwielbiaj PANA , Jerozolimo!

Syjonie, chwal swojego Boga!

¹³To On wzmocnił zasuwy twoich bram,

Błogosławił twym dzieciom

mieszkającym pośród ciebie.

¹⁴On zapewnia twym granicom pokój

I karmi cię najlepszą pszenicą.

¹⁵On posyła swój rozkaz na ziemię —[#147:15 , hbr. אִמְרָה (), oznacza również obietnicę — i tak w niektórych fragmentach zostało przełożone, zob. Ps 119.]

A szybko biegnie Jego Słowo —

¹⁶I zsyła śnieg niczym kłębki wełny,

Niczym popiół rozsypuje szron.

¹⁷Rozrzuca grad jak okruchy,

Przed Jego mrozem — czy ktoś się ostoi?

¹⁸Posyła również swe Słowo i sprowadza odwilż,

Wionie swym wiatrem i płyną wody.

¹⁹On też oznajmił Jakubowi swe Słowo,

Wprowadził swe ustawy i prawa w Izraelu.

²⁰Nie uczynił tak innemu narodowi,

Dlatego nie znają one Jego postanowień.

Alleluja!