Psalmy 45

PSALM 45

Pieśń weselna

²Moje serce wzbiera miłym słowem,

Niech król posłucha mojej pieśni —

Mój język jest jak pióro wprawnego pisarza.

³Jesteś najwspanialszy spośród synów ludzkich,

Łaska spłynęła z twoich warg,

Dlatego Bóg cię obdarzył wiecznym

błogosławieństwem.

⁴Przypasz swój miecz do boku, bohaterze,

Swoją wspaniałość oraz swój majestat —

⁵I zapanuj! Niech ci się poszczęści!

Wyruszaj w obronie prawdy,

W pokorze broń sprawiedliwości,

Niech ci twa prawa ręka wskazuje dzieła,

które budzą podziw!

⁶Twoje strzały są ostre,

Ludy poddadzą się tobie,

Stopnieje odwaga nieprzyjaciół króla.

⁷Twój tron, o Boże, trwać będzie na wieki,

Berło twego panowania — berłem

sprawiedliwości.

⁸Ukochałeś sprawiedliwość, znienawidziłeś

bezprawie,

Dlatego namaścił Cię, o Boże, twój Bóg

Olejkiem radości jak żadnego z twoich towarzyszy.

⁹Wszystkie twoje szaty pachną mirrą,

aloesem i kasją,

W pałacach z kości słoniowej

rozwesela cię gra na strunach.

¹⁰Córki królewskie stoją wśród twych

wspaniałych kobiet,

Królową u twego boku zdobi złoto Ofiru.

¹¹Posłuchaj, córko, i popatrz! Nakłoń swego ucha!

Zapomnij o swym ludzie i o domu ojca,

¹²Król pragnie twego wdzięku,

Dlatego złóż mu pokłon jako swemu panu!

¹³Tyryjczycy przychodzą ze swoją daniną,

Najbogatsi z ludu chcą zdobyć twą przychylność.

¹⁴W środku córka króla w całej swej świetności,

W sukni tkanej złotem.

¹⁵W wielobarwnej szacie niosą ją do króla;

W orszaku podchodzą do niej przyjaciółki, panny,

¹⁶Pełni radości i szczęścia

Wchodzą do pałacu władcy.

¹⁷Niech na miejscu ojców zasiądą twoi synowie,[#45:17 W hbr. zaimek osobowy odnosi się do króla, nie królowej.]

To ich ustanowisz książętami w całej ziemi.

¹⁸Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia,

Dlatego ludy będą cię wysławiać na wieki.