Psalmy 62

PSALM 62

Wezwanie do zaufania Bogu

²Jedynie w Bogu jest uciszenie mej duszy,

Jemu zawdzięczam zbawienie,

³Tylko On mą opoką i moim wybawcą,

Moją twierdzą — dlatego nic mną

nie zachwieje.

⁴Jak długo będziecie wygrażać człowiekowi?

Wy wszyscy, którzy chcecie jego zguby,

Jesteście pułapką jak przechylona ściana,

jak mur na wpół przewrócony.

⁵Bo myślą tylko o tym, jak zdeptać ludzką godność,

Chętnie korzystają z kłamstwa,

Ich usta zawsze skore są do życzeń szczęścia,

Wnętrze zaś kryje przekleństwa. Sela.

⁶Jedynie w Bogu ucisz się, ma duszo!

W Nim źródło mojej nadziei,

⁷Tylko On mą opoką i moim wybawcą,

Moją twierdzą — i nic mną nie zachwieje.

⁸Na Bogu opiera się moje zbawienie,

w Nim ma nadzieja chwały,

On gwarantem mej mocy, On moim ratunkiem —

⁹Ufaj Mu, Jego ludu, zawsze i we wszystkim,[#62:9 Lub: Ludu, ufaj Mu o każdej porze .]

Wylewaj przed Nim to, co ci leży na sercu —

Bóg bowiem jest naszą ucieczką! Sela.

¹⁰Ludzie natomiast są tylko tchnieniem,

Ich wiarygodność jest złudna,

Na wadze podnoszą się w górę,

Razem wzięci są mniej pewni niż mgła.

¹¹Nie ufajcie przemocy,

Grabież to nie droga do bogactwa,

A gdy się ono mnoży, nie wiążcie z nim

swego serca!

¹²Bóg przemówił raz jeden,

Zrozumiałem jednak dwie sprawy:

Że moc przynależy Bogu —

¹³Jesteś zaś, Panie, łaskawy —

I że Ty odpłacasz każdemu

stosownie do jego postawy.