Psalmy 77

PSALM 77

Pieśń o Bożej wierności w chwili załamania

²Skieruję do Boga mój głos i zawołam!

Skieruję do Boga mój głos

i On skłoni ku mnie swoje ucho.

³Szukałem Pana w dniu mojej niedoli,

Nocą wyciągałem ręce bez znużenia,

Nic mej duszy nie mogło ukoić:

⁴Co wspomnę o Bogu, to jęczę,

Co pomyślę — mój duch omdlewa. Sela.

⁵Nie dajesz mi zmrużyć powieki,

Bezsenny w milczeniu czekam.

⁶Myślami wracam w przeszłość,

Do odległych lat.

⁷Wśród nocy wspominam mą pieśń.

Całym sercem dociekam,

W głębi ducha badam:

⁸Czy Pan odrzuca na wieki?

Czy może już więcej nie okazać przychylności?

⁹Czy Jego łaska może wyczerpać się na zawsze?

Czy może zabraknąć obietnic

dla kolejnych pokoleń?

¹⁰Czy Bóg może zapomnieć o litości?

Czy w gniewie może stłumił miłosierdzie? Sela.

¹¹I stwierdziłem: To mnie bardzo boli.

Czyżby prawica Najwyższego

mogła być zmienna?

¹²Przypomnę sobie lepiej dzieła PANA .

Tak! Wspomnę Twoje dawne cuda.

¹³Zagłębiłem się więc we wszystko,

czego dokonałeś,

I zacząłem rozważać Twoje czyny.

¹⁴Boże, wszystko, co robisz, jest święte![#77:14 Lub: Przecież Twoja droga jest niezwykła .]

Który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg?

¹⁵Jesteś Bogiem, który czyni cuda!

Całym ludom dałeś poznać swoją moc.

¹⁶Silnym ramieniem odkupiłeś swój lud —

Synów Jakuba i Józefa. Sela.

¹⁷Zobaczyły Cię wody, o Boże,

Zobaczyły — i wzniosły swe fale!

Tak, uniosły się głębie!

¹⁸Spłynęły wodą obłoki,

Chmury wydały głos.

Tak! Posypały się Twoje strzały!

¹⁹Głos Twego grzmotu słychać w zawierusze,

Błyskawice rozświetliły świat,

Ziemia zatrzęsła się i zadrżała.

²⁰Twoja droga wiedzie przez morze,

Twoja ścieżka przez wielkie wody,

A Twoje ślady — nierozpoznane.

²¹Prowadź nadal swój lud niczym stado,

Jak dawniej ręką Mojżesza i Aarona.