Pieśni nad pieśniami 2

Pieśni nad pieśniami 2

Pieśń druga: Miłość nienasycona

¹Ja jestem różą Szaronu,[#2:1 : niziny nadbrzeżne na pd od góry Karmel.]

lilią dolin.

²Jak lilia między cierniami,

tak moja najdroższa między kobietami.

³Jak jabłoń wśród leśnych drzew,

tak mój najdroższy między

mężczyznami.

W jego cieniu zapragnęłam

znaleźć się i zostać,

jego owoc jest słodki dla mych ust.

⁴Zaproś mnie do winiarni,

spójrz na mnie miłośnie.

⁵Pokrzepcie mnie plackami

z rodzynków,

posilcie mnie jabłkami,

bo jestem chora z miłości!

⁶Lewą rękę włóż pod moją głowę,

a twoja prawa niech mnie pieści.

⁷Zaprzysięgam was,

jerozolimskie panny,

na gazele i na polne łanie:

Nie rozbudzajcie, nie ponaglajcie

miłości — zanim sama

nie zapragnie!

⁸Głos najdroższego!

Oto nadchodzi!

Skacze przez góry,

przesadza wzgórza!

⁹Mój drogi jest jak gazela,

jak rączy jelonek!

Przybył! Już stanął —

za naszą ścianą!

Zagląda przez okno,

patrzy przez kraty!

¹⁰Mój najdroższy odzywa się tak:

Wstań, najmilsza!

Chodź, moja piękności!

¹¹Bo już minęła zima

i przestał padać deszcz.

¹²Wokół kiełkują kwiaty

i przyszedł czas na pieśń!

Już głos synogarlic słychać

w naszej ziemi!

¹³Na figowcu dojrzewają

wczesne figi,

winorośl rozsiewa woń.

Wstań, najmilsza!

Chodź, moja piękności!

¹⁴Moja gołąbko, ty, ze szczelin

skalnych,

z kryjówek stromych gór!

Pozwól mi cię zobaczyć,

daj mi usłyszeć twój głos!

Ach, twój głos jest tak słodki,

a twoja postać tak piękna!

¹⁵Połapcie nam lisy!

Młode, małe liski,

które nam niszczą winnice

akurat kwitnące!

¹⁶Mój ukochany jest mój,

a ja należę

do niego,

na wypasach wśród lilii.

¹⁷Póki oddycha dzień

i wydłużają się cienie,

wróć jak gazela, najdroższy,

wróć jak rączy jelonek

przez rozpadliny skał!