Pieśni nad pieśniami 8

Pieśni nad pieśniami 8

Pieśń ósma: Miłość oddana na zawsze

¹O, gdybyś tak był moim bratem,

który ssał pierś mojej matki!

Spotkałabym cię wtedy na dworze,

całowałabym cię —

i wcale by mną nie pogardzono.

²Powiodłabym cię za sobą

do domu nauczycielki —

mej matki,

i uraczyłabym cię korzennym

winem,

moszczem z mych jabłek

granatu.

³Lewą rękę włożyłbyś mi pod głowę,

a prawą byś mnie pieścił.

⁴Zaprzysięgam was,

jerozolimskie panny!

Nie rozbudzajcie, nie ponaglajcie

miłości — zanim sama

nie zapragnie!

⁵Kim jest ta, która od strony

pustyni idzie

wsparta na swym ukochanym?

Pod jabłonią cię obudziłam,

tam poczęła cię matka,

tam cię porodziła twoja

rodzicielka.

⁶Połóż mnie jak pieczęć

na swoim sercu,

jak pieczęć na swoim ramieniu.

Miłość bowiem jest mocna

jak śmierć,

namiętność nieugięta niczym

świat umarłych.

Jej żar to żar ognia,

to płomień PANA .

⁷Wielkie wody nie ugaszą miłości

ani strumienie jej nie zaleją.

Jeśli ktoś chciałby oddać

za miłość wszystko, co posiada,

czy będą go mieli w pogardzie?

⁸Mamy młodszą siostrę,

nie ma jeszcze piersi.

Co z nią zrobimy wtedy,

gdy zacznie się już o niej mówić?

⁹Jeśli okaże się murem,

dobudujemy mu

srebrne blanki.

A jeśli drzwiami,

zabezpieczymy je

cedrową deską!

¹⁰Ja jestem murem,

a moje piersi są jak baszty —

jestem teraz w jego oczach

jak ta, która znalazła pokój.

¹¹Salomon miał winnicę

w Baal-Hamon.

Oddał ją stróżom w dzierżawę.

Każdy miał za jej owoc dostarczać

tysiąc srebrników.

¹²Ja mam winnicę dla siebie![#8:12 Tj. na wyłączność .]

Ten tysiąc jest twój, Salomonie,

a dwieście — stróżów owocu!

¹³O ty, która mieszkasz w ogrodach

— a słyszą to drużbowie —

czy dasz mi swoją odpowiedź?

¹⁴Pośpiesz, mój ukochany,

bądź mi niczym gazela,

bądź jak rączy jelonek

na górach porosłych

balsamem.