The chat will start when you send the first message.
1Na pogórzu Efraima mieszkał pewien człowiek. Miał on na imię Micheasz.[#17:1 , מִיכָיְהוּ (), czyli: .]
2Powiedział [on] do swojej matki: Te tysiąc sto [sykli] srebra, które ci wzięto, ty zaś przeklęłaś, a przy tym powiedziałaś [to] w mojej obecności, otóż to srebro jest u mnie – ja je wziąłem. A matka powiedziała: Niech mój syn będzie błogosławiony u JHWH ![#17:2 Tj. 63,5 kg srebra.; #17:2 Lub: a ty obłożyłaś przekleństwem .; #17:2 , בְּאָזְנַי, idiom: .]
3Zwrócił zatem tysiąc sto [sykli] srebra swojej matce. Matka zaś powiedziała do niego: Poświęciłam to srebro całkowicie z mojej ręki JHWH ze względu na mojego syna, aby zrobić odlew bożka. Zwracam [je] teraz tobie.[#17:3 Lub: Poświęcam całkowicie , pf. zdecydowania.; #Wj 20:4; #17:3 , פֶּסֶל וּמַסֵּכָה, lub: (1) ; (2) (srebrem).; #17:3 : słowa te umieszczane są jako zakończenie wypowiedzi syna w w. 2, choć w tym miejscu również mają one sens: sufiks w pauzie przybiera formę podobną do sufiksu .]
4Gdy więc [syn] zwrócił srebro swojej matce, jego matka wzięła dwieście [sykli] srebra i dała je odlewnikowi, a ten zrobił z niego odlew [bożka] – i był [on] w domu Micheasza.[#17:4 Tj. 11,5 kg.; #17:4 , לַצּוֹרֵף, lub: złotnikowi .; #17:4 , מַסֵּכָה (), wg G: , γλυπτός.]
5Tak więc człowiek ten, Micheasz, miał dom Boży. Sporządził też efod i terafy, a jednemu ze swoich synów powierzył obowiązki i ten był mu za kapłana.[#17:5 , מִיכָה: w tym przypadku imię to pojawia się w innym zapisie, pod. ww. 5, 10, 12, 13.; #Wj 28:4-6; Sdz 8:27; #Rdz 31:19; 1Sm 15:23; #17:5 , תְּרָפִים, .; #17:5 , וַיְמַלֵּא אֶת־יַד, idiom: , zob. w. 12 oraz: Wj 28:41; 29:9, 29, 33, 35; 32:29; Kpł 8:33; 16:32; 21:10; Lb 3:3; 1Krl 13:33; 1Krn 29:5; 2Krn 13:9; 29:31.]
6W tych dniach nie było króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za prawe.[#Sdz 21:25]
7Był także pewien młodzieniec z Betlejem w Judzie, [należącego] do rodziny Judy. Był on Lewitą i był tam przybyszem.[#17:7 : brak w Ms* S.; #17:7 , גָר־שָׁם, czy może chodzić o tożsamość, czyli: ?]
8Człowiek ten poszedł z miasta, z Betlejem w Judzie, aby zamieszkać, gdziekolwiek znajdzie sobie [miejsce]. Wędrując tak, przyszedł na pogórze Efraima i [dotarł] aż do domu Micheasza.[#17:8 Imię w formie podobnej jak w w. 5.]
9Micheasz powiedział do niego: Skąd przybywasz? A on odpowiedział: Jestem Lewitą z Betlejem w Judzie, a idę, by zamieszkać, gdziekolwiek znajdę [miejsce].
10Wtedy Micheasz powiedział: Zamieszkaj u mnie, bądź mi za ojca i kapłana, a ja dam ci dziesięć [sykli] srebra rocznie, rząd szat i [należne] ci wyżywienie.[#17:10 , לְאָב, lub: za doradcę , zob. Rdz 45:8; 2Krl 6:21; 8:9; 13:14, por. także ze zdaniem z w. 11: .; #17:10 Tj. 0,6 kg.; #17:10 , לַיָּמִים, idiom: .; #17:10 , עֵרֶךְ (), tj. odpowiednie szaty do sprawowania funkcji kapłańskich.]
I Lewita poszedł,
11zgodził się ten Lewita pozostać u Micheasza, a ten traktował młodzieńca jak jednego ze swoich synów.[#17:11 : w MT: .]
12Micheasz powierzył Lewicie obowiązki i młodzieniec był mu za kapłana – pozostał w domu Micheasza.
13Micheasz zaś powiedział: Teraz wiem, że JHWH będzie mnie darzył dobrem, ponieważ kapłanem został u mnie Lewita.[#17:13 , יֵיטִיב, lub: szczęścił, darzył powodzeniem .]