1A to są narody, które JHWH pozostawił w spokoju, aby przez nie doświadczyć Izraela, [to znaczy] tych wszystkich, którzy nie uczestniczyli we wszystkich wojnach o Kanaan.[#Rdz 22:1; 2Krn 32:31]
2[Uczynił to] tylko po to, by [dalsze] pokolenia synów Izraela nauczyły się [prowadzenia] wojny – tylko [z powodu] tych, którzy o nich przedtem nie wiedzieli.
3[Pozostało zatem] pięciu książąt filistyńskich i wszyscy Kananejczycy, i Sydończycy, i Chiwici mieszkający na pogórzu Libanu od góry Baal-Hermon aż po Lebo-Chamat.[#3:3 książę , סֶרֶן (), słowo filist.; Filistyni byli ludem kupieckim od XIV w. p. Chr.; #3:3 , לְבוֹא חֲמָת, lub: aż do wejścia do Chamat .]
4Pozostali oni, aby przez nich doświadczyć Izraela; by poznać, czy będą słuchać przykazań JHWH , które nadał ich ojcom za pośrednictwem Mojżesza, [czy też nie].[#Sdz 2:22]
5Synowie Izraela mieszkali zatem wśród Kananejczyków, Chetytów i Amorytów, i Peryzytów, i Chiwitów, i Jebuzytów,
6brali sobie ich córki za żony, a swoje córki wydawali [za mąż] za ich synów – i służyli ich bogom.[#Pwt 7:3]
7Synowie Izraela czynili więc to, co złe w oczach JHWH – i zapomnieli o JHWH , swoim Bogu, służyli natomiast baalom i aszerom.[#3:7 Aszera , אֲשֵׁרָה (), kan. bogini powodzenia i szczęścia, żona Ela, naczelnego bóstwa w panteonie Kanaanu. Można ją utożsamiać z ugar. boginią Athirat, żoną Ela. może łączyć się z miejscami kultu, Sdz 3:7.]
8Wówczas zapłonął gniew JHWH na Izraela i zaprzedał ich [On] w rękę Kuszan-Riszataima, króla Aram-Naharaim, i synowie Izraela służyli Kuszan-Riszataimowi przez osiem lat.[#3:8 , כּוּשַׁן רִשְׁעָתַיִם, czyli: .; #3:8 Tj. króla lub .; #3:8 Niewole, lata, sędziowie i czas spokoju: (1) Aram, 8 lat, Otniel, 40 lat, zob. Sdz 3:7-11. (2) Moab, 18 lat, Ehud, 80 lat, zob. Sdz 3:12-30. (3) Filistyni, Szamgar, okresy niepodane, lecz zob. Sdz 3:31-4:1. (4) Kanaan, 20 lat, Debora i Barak, 40 lat, zob. Sdz 4:1-5; 5:31. (5) Midian, 7 lat, Gedeon, 40 lat, zob. Sdz 6-8. (6) Sędzia Tola, okres niewoli niewspomniany, spokój przez 23 lata, zob. Sdz 10:1-2. (7) Sędzia Jair, okres niewoli niewspomniany, spokój przez 23 lata, zob. Sdz 10:3-5. (8) Filistyni, Ammonici 18 lat, Jefta, 7 lat, zob. Sdz 10:6-12:7. (9) Ibsan, okres niewoli niewspomniany, sądził przez 7 lat, zob. Sdz 12:8-10. (10) Elon, okres niewoli niewspomniany, sądził przez 10 lat, zob. Sdz 12:11-12. (11) Abdon, okres niewoli niewspomniany, sądził przez 8 lat, zob. Sdz 11:13-15. (12) Filistyni, 40 lat, Samson, 20 lat, zob. Sdz 13-16.]
9A gdy synowie Izraela wołali do JHWH , JHWH wzbudził synom Izraela wybawcę i ten ich wybawił. Był nim Otniel, syn Kenaza, brata Kaleba, młodszego od niego.[#3:9 , עָתְנִיאֵל (), czyli: (1) ; (2) (od amor. עֹתֶן), Judejczyk Joz 15:17; Sdz 1:13; 3:9-11; 1Krn 4:13; 27:15.; #Sdz 1:13]
10Spoczął na nim Duch JHWH , tak że sądził Izraela, a gdy wyszedł na wojnę, JHWH wydał Kuszan-Riszataima, króla Aramu, w jego rękę, i wzmocnił [on] swoją rękę nad Kuszan-Riszataimem.[#3:10 , וַתְּהִי עָלָיו רוּחַ־יְהוָה.; #3:10 wzmocnił swoją rękę , וַתָּעָז יָדוֹ, idiom: .]
11I uspokoiła się ziemia na czterdzieści lat, aż umarł Otniel, syn Kenaza.[#3:11 Pod. G; wg G: , πεντήκοντα.]
12Lecz synowie Izraela nadal czynili to, co złe w oczach JHWH , dlatego JHWH wzmocnił Eglona, króla Moabu, nad Izraelem za to, że czynili to, co złe w oczach JHWH .[#3:12 , עֶגְלוֹן (), czyli: , może przezwisko?; #Wj 15:15; Lb 21:29; Pwt 23:4; 1Sm 14:47]
13Zebrał on u siebie synów Ammona i Amalekitów, poszedł, pobił Izraela – i przejęli Miasto Palm.[#3:13 Jerycho lub miasto w jego pobliżu, zob. Pwt 34:3; Sdz 1:16; 3:13; 2Krn 28:15, ale może też miasto na od M. Martwego.]
14Potem synowie Izraela służyli Eglonowi, królowi Moabu, przez osiemnaście lat.
15Wtedy synowie Izraela wołali do JHWH i JHWH wzbudził im wybawcę, Ehuda, syna Gery, syna Beniamina, człowieka leworęcznego. Za jego pośrednictwem synowie Izraela wysłali haracz Eglonowi, królowi Moabu.[#3:15 , אֵהוּד (), skr. אֲחִיהוּד (?), czyli: , (por. Sławomir).; #3:15 , אִישׁ אִטֵּר יַד־יְמִינוֹ, hl, zob. Sdz 20:16, idiom: . Być może łączyło się to ze świadomą taktyką nauki walki leworęcznej, zob. Sdz 20:16.; #3:15 , מִנְחָה (), pod. określona jest ofiara z pokarmów.]
16A Ehud sporządził sobie miecz długości łokcia, mający dwa ostrza, przypasał go sobie pod płaszczem, u prawego biodra –[#3:16 Tj. 45 cm.]
17i tak przybył z haraczem do Eglona, króla Moabu. Eglon zaś był człowiekiem bardzo otyłym.
18Kiedy więc [Ehud] skończył składanie haraczu i odesłał ludzi, którzy haracz nieśli,
19sam zawrócił od posągów, które są przy Gilgal, i powiedział: Mam dla ciebie, królu, pewną tajemnicę. Ten zaś powiedział: Cicho! – I wyszli od niego wszyscy, którzy przy nim stali.
20Ehud zaś podszedł do niego – a on siedział wtedy w górnej chłodnej komnacie, którą miał tylko dla siebie – i Ehud powiedział: Mam dla ciebie Słowo od Boga. Ten zaś podniósł się z tronu.
21Wtedy Ehud wyciągnął swoją lewą rękę, chwycił za miecz u swojego prawego biodra i wbił mu go w brzuch.
22Weszła nawet rękojeść za ostrzem, tak że tłuszcz zamknął się za ostrzem, gdyż [Ehud] nie wyciągnął miecza z jego brzucha – i wyszedł [z niego] kał.[#3:22 , פַּרְשְׁדֹנָה (), hl, może od פֶּרֶשׁ, Sdz 3:22.]
23Ehud tymczasem wyszedł do krużganka, lecz zamknął za sobą drzwi górnej komnaty i zaryglował je.[#3:23 krużganek , מִסְדְּרוֹן (), hl.]
24A gdy on wyszedł, przyszli jego słudzy, gdy jednak zobaczyli, że oto drzwi górnej komnaty są zaryglowane, powiedzieli: Pewnie w chłodnej komnacie zasłania sobie stopy.[#3:24 , מֵסִיךְ הוּא אֶת־רַגְלָיו בַּחֲדַר הַמְּקֵרָה, idiom euf., odnoszący się do załatwiania potrzeby z szatą spuszczoną na stopy, zob. Pwt 28:57; Iz 7:20; Ez 16:25. Wg G: , μήποτε πρὸς δίφροὐ κάθηται ἐν τῇ ἀποξωρήσει τοῦ κοιτῶνος; pod. G: μήποτε ἀποκενοῖ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐν τῷ ταμιείῳ τῷ θερινῷ.]
25Lecz gdy się nakrzątali [przy drzwiach] aż do zakłopotania, a oto on nie otwierał drzwi górnej komnaty, wzięli klucz i otworzyli – a oto ich pan leżał martwy na ziemi![#3:25 Lub: natańczyli, namartwili .]
26Ehud zaś, podczas gdy oni zwlekali, uszedł – minął posągi i uszedł do Seira.
27A gdy tam wszedł, zadął w róg na pogórzu Efraima i zeszli z nim synowie Izraela z pogórza, on zaś był na ich czele.
28I powiedział do nich: Zdążajcie za mną, gdyż JHWH wydał waszych wrogów, Moabitów, w wasze ręce. Zeszli więc za nim i zdobyli brody Jordanu [prowadzące] do Moabu, i nie pozwalali nikomu przejść.[#3:28 Lub: jordańskie brody Moabu . Sdz 3:28.]
29W tym czasie wybili Moabitów, około dziesięciu tysięcy ludzi, wszystkich ludzi krzepkich i uzbrojonych, tak że nikt nie ocalał.
30Tego dnia Moab został upokorzony pod ręką Izraela i ziemia uspokoiła się na osiemdziesiąt lat.
31Po nim natomiast nastał Szamgar, syn Anata, który pobił Filistynów – sześciuset ludzi – ościeniem na bydło. On także wybawił Izraela.[#3:31 , שַׁמְגַּר (), czyli: , imię pochodzenia hur., od imienia hur. bóstwa słońca; , lub: syn Anat (?) od imienia kan. bogini wojny.; #Sdz 5:6]