MGA AWIT 137

¹Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia,

doon tayo'y naupo at umiyak;

nang ang Zion ay ating maalala;

²sa mga punong sauce sa gitna nito,

ating ibinitin ang mga alpa natin doon.

³Sapagkat doo'y ang mga bumihag sa atin

ay humingi sa atin ng mga awitin,

at tayo'y hiningan ng katuwaan ng mga nagpahirap sa atin doon:

“Awitin ninyo sa amin ang isa sa mga awit ng Zion.”

⁴Paano namin aawitin ang awit ng Panginoon

sa isang lupaing banyaga?

⁵O Jerusalem, kung kita'y kalimutan,

makalimot nawa ang aking kanang kamay!

⁶Dumikit nawa ang aking dila sa aking ngalangala,

kung hindi kita maalala,

kung ang Jerusalem ay hindi ko ilagay

sa ibabaw ng aking pinakamataas na kagalakan!

⁷Alalahanin mo, O Panginoon , laban sa mga anak ni Edom

ang araw ng Jerusalem,

kung paanong sinabi nila, “Ibuwal, ibuwal!”

Hanggang sa kanyang saligan!

⁸O anak na babae ng Babilonia, ikaw na mangwawasak![#Apoc. 18:6]

Magiging mapalad siya na gumaganti sa iyo

ng kabayaran na siyang ibinayad mo sa amin!

⁹Magiging mapalad siya na kukuha sa iyong mga musmos,

at sa malaking bato sila'y sasalpok.