Mga Panaghoy 4

¹Ang mga mamamayan ng Jerusalem

ay tulad ng kumupas na ginto

o ng mamahaling bato

na nagkalat sa lansangan.

²Kung katulad ng tunay na ginto

ang mga anak ng Zion noon,

ngayon namaʼy itinuturing na parang mga palayok

na gawa sa putik.

³Kahit na ang mga asong-gubat

ay nagpapasuso ang kanilang mga tuta,

ngunit ang aking mga mamamayan

ay kagaya ng malalaking ibon

na malulupit sa kanilang mga inakay.

⁴Dumidikit na sa ngala-ngala ng mga sanggol

ang mga dila nila dahil sa uhaw.

Humihingi ng pagkain ang mga bata

pero walang nagbibigay sa kanila.

⁵Ang mga taong dati ay kumakain ng masasarap,

ngayoʼy namamatay na sa gutom sa mga lansangan.

Ang mga dating lumaking mayaman,

ngayoʼy naghahalungkat

ng makakain sa mga basurahan.

⁶Ang parusa sa aking mga kababayan

ay higit pa sa parusa sa mga taga-Sodoma,

na biglang winasak ng Diyos

at ni walang tumulong.

⁷Ang mga pinuno ng Jerusalem,

nooʼy malulusog at malalakas ang katawan.

Nakakasilaw ang kanilang kaputian

gaya ng nyebe o gatas,

at mamula-mula ang kutis

tulad ng mga mamahaling bato.

⁸Ngunit ngayon, hindi na sila makilala

at mas maitim pa kaysa sa uling.

Mga butoʼt balat na lamang sila

at parang kahoy na natuyo.

⁹Di-hamak na mas mabuti pa

ang mga namatay sa digmaan

kaysa sa mga namatay sa gutom

na unti-unting namatay

dahil sa walang makain.

¹⁰At dahil sa kapahamakang ito

na nangyari sa aking mga kababayan,

ang mga mapagmahal na ina ay napilitang iluto ang sarili nilang mga anak

upang kainin dahil sa labis na gutom.

¹¹Ibinuhos ng Panginoon ang matindi niyang poot sa Jerusalem,

sinunog niya ito pati na ang pundasyon nito.

¹²Hindi makapaniwala ang mga hari sa buong mundo

pati na ang kanilang mga nasasakupan,

na mapapasok ng mga kaaway

ang mga pintuan ng Jerusalem.

¹³Subalit nangyari ito dahil sa kasalanan

ng mga propeta at mga pari nito

na pumatay ng mga taong walang kasalanan.

¹⁴Sila ngayon ay nangangapa sa mga lansangan

na parang mga bulag.

Nadungisan at puno ng dugo ang kanilang mga damit,

kaya walang sinumang nagtangkang humipo sa kanila.

¹⁵Pinagsisigawan sila ng mga tao, “Lumayo kayo! Marumi kayo.

Huwag nʼyo kaming hipuin.”

Kaya lumayo silaʼt nagpalaboy-laboy sa ibang mga bansa

ngunit walang tumanggap sa kanila.

¹⁶Ang Panginoon ang siyang nagkalat sa kanila

at hindi na niya sila pinagmalasakitan.

Hindi na iginagalang ang mga pari

at ang mga tagapamahala.

¹⁷Lumalabo na ang aming paningin

sa paghihintay ng tulong ng mga kakampi naming bansa,

pero hindi sila tumulong sa amin.

Sa aming mga tore ay nagbantay kami

at naghintay sa pagdating ng mga bansang ito

na hindi rin makapagliligtas sa amin.

¹⁸Binabantayan ng mga kaaway

ang aming mga kilos.

Hindi na kami makalabas sa mga lansangan.

Bilang na ang mga araw namin;

malapit na ang aming katapusan.

¹⁹Ang mga kaaway na tumutugis sa amin

ay mas mabilis pa kaysa sa agila.

Tinutugis kami sa mga bundok

at inaabangan kami

sa disyerto para salakayin.

²⁰Nahuli nila ang aming hari

na hinirang ng Panginoon ,

ang inaasahan naming magtatanggol sa amin

mula sa mga kaaway naming bansa.

²¹Magalak kayo ngayon, mga angkan ni Edom

na nakatira sa lupain ng Uz.

Dahil kayo man ay paiinumin din

sa kopa ng parusa ng Panginoon .

Malalasing din kayo

at malalagay sa kahihiyan.

²²Mga taga-Jerusalem, matatapos na ang parusa ninyo.

Hindi magtatagal ay pauuwiin na kayo ng Panginoon

mula sa lugar na ito na pinagdalhan sa inyo nang kayoʼy bihagin.

Ngunit kayong mga taga-Edom, parurusahan kayo ng Panginoon

dahil sa inyong mga kasalanan

at ibubunyag niya ang inyong kasamaan.