Mga Awit 137

Panaghoy ng mga Israelitang Dinalang-bihag

¹Sa pampang ng mga ilog nitong bansang Babilonia,

kami'y nakaupong tumatangis, sa tuwing Zion, aming naaalala.

²Sa sanga ng mga kahoy, sa tabi ng ilog nila,

isinabit namin doon, yaong dala naming lira.

³Sa amin ay iniutos ng sa amin ay lumupig,

na aliwin namin sila, ng matamis naming tinig,

tungkol sa Zion, yaong paksa, niyong nais nilang awit.

⁴Ang awit para kay Yahweh, pa'no namin aawitin,

samantalang kami'y bihag sa lupaing hindi amin?

⁵Ayaw ko nang ang lira ko'y hawakan pa at tugtugin,

kung ang bunga sa pagtugtog, limutin ang Jerusalem;

⁶di na ako aawit pa, kung ang aking sasapitin

sa isip ko't alaala, ika'y ganap na limutin,

kung ang kaligayahan ko ay sa iba ko hahanapin.

⁷Yahweh, sana'y gunitain, ginawa ng Edomita,

nang ang bayang Jerusalem ay malupig at makuha;

sumisigaw silang lahat na ang wikang binabadya:

“Iguho na nang lubusan, sa lupa ay ibagsak na!”

⁸Tandaan mo, Babilonia, ika'y tiyak wawasakin,[#Pah. 18:6.]

dahilan sa ubod sama ang ginawa mo sa amin;

yaong taong magwawasak, mapalad na ituturing

⁹kung ang inyong mga sanggol kunin niya at durugin!