Księga Psalmów 41

¹Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

²Szczęśliwy ten, kto ma wzgląd na żebrzącego, w zły dzień BÓG go ocali.

³WIEKUISTY go ustrzeże, zachowa przy życiu; będzie szczęśliwy na ziemi, gdyż nie podda go woli jego wrogów.

⁴BÓG go wesprze na łożu boleści; w jego chorobie odmieni całe jego posłanie.

⁵Ja powiedziałem: WIEKUISTY, zmiłuj się nade mną; uzdrów mą duszę, bo Ci zgrzeszyłem.

⁶Moi wrogowie mówią: Źle z nim; kiedy umrze, zaginie też jego imię.

⁷A kiedy przyjdzie mnie ktoś odwiedzić mówi fałsz; jego serce zbiera nieprawości, wychodzi na ulicę i je rozgłasza.

⁸Razem szepczą przeciwko mnie; knują na mnie wszyscy, co mają mnie w nienawiści; biada mi.

⁹Mówią: Rozlana w nim zgubna sprawa; gdy się położył, już nie powstanie.

¹⁰Nawet mój przyjaciel, na którym polegałem, który jadał mój chleb, podniósł na mnie stopę.

¹¹Ale Ty, WIEKUISTY, zmiłuj się nade mną; dźwignij mnie, a im odpłacę.

¹²Przez to poznam, że we mnie Sobie upodobałeś, gdy mój wróg nie zatriumfuje nade mną.

¹³A mnie, z powodu mej niewinności wspierasz oraz stawiasz przed Sobą na wieki.

¹⁴Błogosławiony WIEKUISTY, od wieczności na wieczność Pan Israela. Amen i amen.