Jeremiasza 14

Jeremiasza 14

Klęska suszy w Judzie

¹Słowo, które PAN skierował do Jeremiasza w związku z klęską suszy.

²Płaczą mieszkańcy Judy,

mdleją w bramach jej miast,

rozpaczają, zgięci ku ziemi —

z Jerozolimy unosi się krzyk!

³Co zamożniejsi ślą służących

po wodę,

ale w zbiornikach jej brak.

Wracają zatem słudzy

z pustymi dzbanami,

zawiedzeni i smutni,

i w dłoniach skrywają twarz.

⁴Ziemia spękana suszą,

bo dawno nie było deszczu.

Rolnicy zrozpaczeni,

skrywają swój płacz.

⁵Nawet łania na polu — rodzi

i odchodzi,

ponieważ nie ma trawy.

⁶Dzikie osły stoją na nagich

pagórkach,

niczym szakale chwytają

w nozdrza wiatr —

i ich oczy gasną, bo nie mają

co jeść.

⁷Choć nasze winy świadczą

przeciw nam,

uczyń coś, PANIE , ze względu

na Twe imię.

Tak, liczne są nasze odstępstwa,

zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.

⁸Nadziejo Izraela,

jego Wybawco w czasie niedoli,

dlaczego jesteś jak przybysz,

ktoś obcy w tej ziemi,

lub jak wędrowiec, który rozbija

namiot na jedną noc?

⁹Dlaczego jesteś jak człowiek

zamarły w osłupieniu,

jak wojownik niezdolny, by ocalić?

Przecież Ty, PANIE , jesteś

między nami

i Twoje imię jest nad

nami wzywane —

nie opuszczaj nas!

¹⁰Ale oto, co PAN mówi o tym ludzie: Tak lubili się włóczyć własnymi drogami, wtedy nie oszczędzali swoich nóg. PAN nie jest im przychylny, wspomina teraz ich winę i karze za grzechy.

¹¹Następnie usłyszałem od PANA : Nie módl się o powodzenie tego ludu.

¹²Gdy będą pościć, nie wysłucham ich wołania, a gdy będą składać całopalenia i ofiary z pokarmów, nie okażę im przychylności. Przeciwnie, Ja sam ich wygubię mieczem, głodem i zarazą.

¹³Wtedy powiedziałem: Ach! Wszechmocny PANIE , zauważ, co mówią im prorocy: Nie ujrzycie miecza! Nie spadnie na was głód! Owszem, zapewnię wam trwały pokój na tym miejscu.

¹⁴A PAN mi odpowiedział: Ci prorocy kłamią. I to w moim imieniu. Nie posłałem ich, nie przekazałem im żadnych poleceń ani nie przemawiałem do nich. Ich widzenia są kłamstwem, ich wróżby nie mają wartości, prorokują sobie przed wami nic innego jak własne złudzenia!

¹⁵Dlatego tak mówi PAN o prorokach, którzy prorokują w moim imieniu, chociaż Ja ich nie posłałem. Ponieważ mówią: Miecza i głodu nie będzie w tej ziemi — dlatego od miecza i głodu pomrą oni sami.

¹⁶A lud, któremu prorokują, zalegnie w nieładzie ulice Jerozolimy, padły od głodu i miecza, i nie będzie miał kto grzebać ciał — ich własnych, ich żon, ich synów i ich córek. I tak wyleję na nich ich własną niegodziwość.

¹⁷Przekaż im też to Słowo:

Moje oczy zalewają się łzami

dniem i nocą — nieustannie,

gdyż wielką klęską została dotknięta

dziewica, córka mojego ludu,

ugodził ją cios bardzo bolesny.

¹⁸Gdy wychodzę na pole,

oto przebici mieczem,

a gdy wejdę do miasta,

tam gorączka głodowa.

Tak, prorok oraz kapłan

włóczą się do ziemi,

której nie znają.

¹⁹Czy więc zupełnie odrzuciłeś Judę?

Czy Twa dusza obrzydziła sobie Syjon?

Dlaczego nas uderzyłeś

tak, że nie da się nas uleczyć?

Oczekiwaliśmy pokoju —

a nie stało się

nic dobrego;

i czasu uleczenia, a oto groza.

²⁰Uznajemy, PANIE ,

naszą bezbożność

i winę naszych ojców.

Tak, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.

²¹Nie pogardź nami, miej wzgląd

na Twe imię,

nie dopuść do zbezczeszczenia

tronu Twojej chwały.

Wspomnij, nie zrywaj z nami

Twojego przymierza!

²²Czy są wśród nicości narodów

dawcy deszczu?

Albo czy niebiosa ulewę spuszczają same?

Czy to raczej nie Ty,

PANIE nasz i Boże?

Właśnie na Ciebie czekamy,

Ty czynisz to wszystko.